ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Κυριακή Στ Λουκά-Διώχνωντας τον Χριστό


Μερικές φορές ή απερισκεψία μας, είναι αξιοθρή­νητη. Το τελικό της αποτέλεσμα μας γεμίζει θλίψη και απόγνωση καί σφοδρή κατηγορία του εαυτού μας. Κάποτε δε καί αυτή ή αύτομεμψία δεν μπορεί να διορθώσει το σφάλμα από την παράλογη ενέργεια μας. Καί ό Ήσαΰ της Παλαιάς Διαθήκης «άνεβόησε φωνήν μεγάλην καί πικράν σφόδρα» (Γένεσις 27,34), μετά το πάθημα του, αλλά δεν ξανακέρδισε τα πρωτότοκα του, όταν από λαιμαργία τα παρεχώρησε στον Ιακώβ. Αλήθεια! μερικά σφάλματα μας τί ανυπολόγιστες συνέπειες έχουν στη ζωή μας! Γι' αυτό ό Θεός έντονα μας παραγγέλλει «πρόσεχε σεαυτώ» (Δευτ. 15,9), ώστε, όπως ερμηνεύει ό Μ. Βα­σίλειος, να μη γίνει ποτέ ό νους δούλος των παθών καί τα πάθη κατεξουσιάσουν την ψυχή καί λάθη ανεπανόρθωτα κηλιδώσουν τη ζωή μας.
Ακριβώς για κάποια απερίσκεπτη καί ολέθρια ενέργεια μερικών ανθρώ­πων μας έκαμε λόγο το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Στήν περίπτωση των Γαδαρηνών
Το Ευαγγέλιο της σημερινής Κυριακής μας ξαναθύμισε τη θεραπεία από τον Κύριο μας ενός πολύ δυστυχισμένου ανθρώπου. Ή φοβερή αιτία της δυστυχίας του ήταν ή «λεγεών», το πλήθος το αποτρόπαιο πονηρών πνευμά­των, πού είχαν κατασκηνώσει στην ταλαίπωρη ψυχή του. Από εκεί έπήγαζε ή αθλιότητα της ζωής του.
Κυριευμένος καί βασανιζόμενος από τον εσμό των απαίσιων υπάρξεων είχε καταντήσει ό δυστυχής, μία απάνθρωπη σχεδόν κτηνώδης ύπαρξη. Μα­κριά από την κατοικία του, γυμνός, σπάζοντας τίς αλυσίδες έτρεχε άλλόφρων σε ερημικές περιοχές καί όταν κουραζόταν κατέφευγε για να ξεκουρασθεϊ μέσα στα μνήματα, σιμά σε «σκωλήκων βρώμα καί δυσωδία».
Αυτόν τον άνθρωπο, «το έργο του διαβόλου» (Α' Ίω. 3,8), έσωσε ό Κύ­ριος μας. Έδιωξε από μέσα του τη λεγεώνα των πονηρών πνευμάτων καί την έστειλε σε αγέλη χοίρων. Του επανέφερε τη λογική δύναμη καί ψυχική γαλή­νη καί τον μετέβαλε σε σώφρονα, όπως πρίν, άνθρωπο.
Πλην όμως καί αυτή ή ευαγγελική ιστορία δεν έχει ευχάριστο τέλος. Αιτία οί συμπατριώτες του θεραπευθέντος δαιμονιζομένου. Οι Γαδαρηνοί με­τά το θαύμα συνάντησαν το θείο Λυτρωτή καί τον παρακάλεσαν «άπελθείν άπ' αυτών». Να φύγει! 'Ηταν ανεπιθύμητο πρόσωπο!

Δεν έμοιαζαν με εκείνους τους ευγενείς Σαμαρείτες, τους συμπατριώτες της γνωστής μας Σαμαρείτιδος, Αγ. Φωτεινής. Εκείνοι μετά την αποκαλυπτι­κή συνομιλία του Σωτήρα Χριστού με τη Σαμαρείτιδα «ήρώτων μείναι παρ' αύτοϊς· καί έμεινεν εκεί δύο ημέρας» (Ίω. 4,40).
ΟΙ Γαδαρηνοί έδιωξαν τον Ίησού Χριστό- Γιατί; Διότι έθεράπευσε το δαιμονιζόμενο; Διότι τους άπήλλαξε από το βάρος καί την τρομοκρατία ενός μανιακού; Όχι! Τον παρεκάλεσαν να φύγει από κοντά τους, διότι έβλαψε τα συμφέροντα τους. Τη μεγαλύτερη εντύπωση δεν τους προκάλεσε ή θεραπεία του άρρωστου συμπατριώτη τους, αλλά το πνίξιμο των χοίρων στη λίμνη. Αυτό τους τρομοκράτησε. Την απώλεια των ζώων την ερμήνευσαν με το πο­νηρό τους μυαλό ως τιμωρία από το Θεό, άφοΰ ό Νόμος απαγόρευε τη βρώση του χοίρινου, καί τη συνδύασαν με άλλες μελλοντικές τιμωρίες για άλλες παραβάσεις τους.
Έτσι με κυριαρχούσα στο μυαλό τους την ιδέα του συμφέροντος διέ­πραξαν οί Γαδαρηνοί τη μεγαλύτερη απερισκεψία της ζωής τους διώχνοντας τον Κύριο από κοντά τους. Ασφαλώς καί αυτούς θα είχε υπόψη του ο ευαγ­γελιστής Ιωάννης, όταν σημείωνε το μελαγχολικό του συμπέρασμα στον πρόλογο του Ευαγγελίου του: «είς τα ίδια ήλθε {ό Υίός του Θεού), καί οί ίδιοι αυτόν ου παρέλαβαν» (Ίω, 1,11).
Στήν περίπτωση των χριστιανών
Αυτή ή «ευγενική» («ήρώτησαν», δηλ. παρακάλεσαν μας είπε ό ιερός Ευαγγελιστής) αποπομπή του Ίησού δεν υπήρξε Ιστορικό «προνόμιο» μόνο των Γαδαρηνών της Γαλιλαίας. Έμελλε να επαναληφθεί καί στη ζωή των ανθρώπων, πού έπίστευσαν στόν Ίησού Χριστό καί το Ευαγγέλιο, Ιδίως σε ήμερες πού έχει εφαρμογή ό προφητικός λόγος: «εγγίζει μοι ό λαός ούτος τω στόματι αυτών καί τοις χείλεσι με τιμά, ή δε καρδία αυτών πόρρω απέχει άπ' εμού» (Ματθ. 15,8),
Καί το διώξιμο του Ίησοϋ, το ήσυχο καί ευγενικό, συμβαίνει όταν νομί­σουμε -οι δυστυχείς- ότι ή παρουσία του βλάπτει τα συμφέροντα μας.
Πόσοι, για παράδειγμα, νέοι χριστιανοί, μολονότι αναγνωρίζουν τη θεότητα του, δεν τον θέλουν κοντά τους, προκειμένου ν' απολαύσουν απολαύσεις αθέμιτες, πού απαγορεύει ό Νόμος του.
Ή πόσοι άλλοι, πού πιστεύουν, -έτσι νομίζουν-, πού εκκλησιάζονται τακτικά, διώχνουν με τρόπο τον Ιησού από την εργασία τους, από τίς επιχει­ρήσεις τους κ.λπ., διότι έχουν την εσφαλμένη γνώμη, ότι χωρίς κάποιες πα­ραβάσεις, πού Εκείνος δεν δέχεται, δεν πρόκειται να δουν προκοπή. Σέ τί διαφέρουν από τους Γαδαρηνούς του Ευαγγελίου; Ή σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται, όσοι προκειμένου να ικανοποιήσουν το πάθος της φιλοδοξίας καί φιλοπρωτίας δεν φιμώνουν ερμητικά τη φωνή της συνείδησης τους περιφρο­νώντας καί κανόνες δικαίου καί κανόνες ηθικής καί αξιοπρέπεια, απεμπολών­τας στην αγορά των αξιωμάτων κάθε ιερό καί όσιο;
Δυστυχώς ή κατάκριτη καί αγενέστατη συμπεριφορά των Γαδαρηνών προς τον μακρόθυμο Ιησού επαναλαμβάνεται καί από μας τους χριστιανούς, όταν ή παρουσία του θίγει τη φιληδονία, τη φιλαργυρία καί τη φιλοδοξία μας.
Τραγικό σφάλμα

Ασφαλώς,αργότερα, θα μετάνιωσαν οί Γαδαρηνοί.της Παλαιστίνης γιαστή τη «μοιραία» απερισκεψία τουςΧριστέ τί κάναμεΚαί ίσως να μην είναι ανάμεσα σεκείνους πού «κόψονται καί κλαύσονται» όταν ξαναδούν τον περιφρονημένο Διδάσκαλο «έρχόμενον επί των νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως καί δόξης πολλής» (Ματθ. 24,30)

Με μας όμως τί γίνεται; Γιατί τόση ασυνέπεια μεταξύ θεωρίας καί πρά­ξεως; Μεγαλύτερη γοητεία ασκεί ό κόσμος άπ' όση ό γλυκύτατος Κύριος, ό Λυτρωτής των ψυχών μας, ή διδασκαλία του, ή θεία Λατρεία του, ή αιώνια Βασιλεία του; Πώς μας διαφεύγει ότι «παράγει το σχήμα του κόσμου τούτου, ώστε οι χαίροντες {να είναι) ως μη χαίροντες, καί οι αγοράζοντες ως μη κατέχοντες, καί οί έχοντες γυναίκας ως μη έχοντες...» (Α' Κορ. 7,29-31).
Τρομερός ό λόγος, «διώχνω το Χριστό» καί κατάπτυστη ή πράξη των Γαδαρηνών. Καί όμως! Εάν δεν αποκτήσουμε την πρέπουσα συνέπεια, εάν τίς κρίσιμες ώρες δεν υποταχθεί το «συμφέρον» μας στο θέλημα του Ιησού Χρίστου, τότε αντιγράφουμε το θλιβερό τους παράδειγμα. Μη γένοιτο!
Αρχιμ.Χ.Π.Α-Φωνή Κυρίου



.

Δεν υπάρχουν σχόλια: