Για να φτάσεις στη Μονή των Παρθένων – την διάσημη λάβρα της Μόσχας πρέπει να κατέβεις στη στάση ¨Σπορτίβναια¨ - η στάση του μετρό κοντά στο στάδιο Λούζνικ. Βγαίνοντας στην επιφάνεια, το τεράστιο καμπαναριό της μονής σε βοηθάει να προσανατολιστείς.
Συναγωνίζεται σε ύψος τον πύργο του Ιβάν του Μέγα στην Κόκκινη Πλατεία. Φθάνοντας εκεί διασχίζει το κοιμητήριο όπου είναι θαμμένοι μεταξύ άλλων οι Προκοφιεβ, Σοστακόβιτς, Αϊζενστάιν, Γκογκολ, Τσέχοβ, Μαγιακόβσκι, Τολστοϊ αλλά και ο Χρουστσώβ και η Νεντεζντα- Αλιλουϊβα – Στάλιν.
Εν αρχή ην ο κάμπος των παρθένων…. Η ιστορία αρχίζει με την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας. Την έφερε ως προίκα η Άννα η κόρη του Κωνσταντίνου του Μονομάχου, η οποία παντρεύτηκε τον κνέζη Βσεβολοντ Γιαροσλαβιτσι. Επειδή η εικόνα έμεινε για πολλά χρόνια στο Σμόλενσκ είναι γνωστή ως ¨ Παναγία Οδηγήτρια του Σμόλενσκ ¨.
Μετά το γάμο της πριγκίπισσας Σοφίας με τον κνέζη Δημήτριο ( 1398- 1425 ) η εικόνα θα έρθει στη Μόσχα. Για κάποια χρόνια όμως επειδή οι κάτοικοι του Σμόλενσκ, με επικεφαλής τον επίσκοπο Μιχαήλ, ζήτησαν από την επιτροπή της εικόνας, πράγμα που έγινε το 1456.
Την εικόνα συνόδεψαν τότε οι παρθένες της Μονής του Ευαγγελισμού του Κρεμλίνου όπου έμεινε η εικόνα για εξήντα χρόνια.
Πολλά δάκρυα έχυσαν οι μοναχές και εκείνη τη στιγμή αισθανόταν εγκατελειμένες από το Θεό.
Τα παλαιά χρονικά λένε ότι κάθε χρόνο στη επέτειο του χωρισμού, οι παρθένες ερχόταν σ’ εκείνο το μέρος. Εξαιτίας των ακολουθιών που γινόταν σ’ εκείνο τον κάμπο οι Μοσχοβίτες τον ονόμασαν κάμπο των παρθένων.
Το 1524 ο μέγας κνεζής Βασίλειος ο 3ος της Μόσχας μετά την νίκη του κατά των Πολωνών έχτισε στον κάμπο των παρθένων μια μεγάλη λαύρα προς τιμή της Παναγίας του Σμολενσκ. Το μοναστήρι ονομάστηκε Novodevici – Η νέα μονή των παρθένων.
Περιτριγυρισμένη από ένα χοντρό τείχος με 12 πύργους η μονή ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO.
Το 1922 οι κομμουνιστές έκλεισαν τη μονή και τη μετέτρεψαν σε μουσείο της γυναικείας χειραφέτησης. Το 1943, ο Στάλιν κάνει κάποιες παραχωρήσεις προς την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ξανανοίγει για λίγο καιρό και το 1980 γίνεται έδρα του επισκόπου Κρουλίτσκι και Κολόμνας.
Το 1994 δημιουργήθηκε μια νέα αδελφότητα. Και οι 7 εκκλησίες διατηρηθήκαν. Στη μονή βρίσκονται και τα λείψανα της Οσίας Ελένης, πρώτης ηγουμένης του Novodevici
Εν αρχή ην ο κάμπος των παρθένων…. Η ιστορία αρχίζει με την εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας. Την έφερε ως προίκα η Άννα η κόρη του Κωνσταντίνου του Μονομάχου, η οποία παντρεύτηκε τον κνέζη Βσεβολοντ Γιαροσλαβιτσι. Επειδή η εικόνα έμεινε για πολλά χρόνια στο Σμόλενσκ είναι γνωστή ως ¨ Παναγία Οδηγήτρια του Σμόλενσκ ¨.
Μετά το γάμο της πριγκίπισσας Σοφίας με τον κνέζη Δημήτριο ( 1398- 1425 ) η εικόνα θα έρθει στη Μόσχα. Για κάποια χρόνια όμως επειδή οι κάτοικοι του Σμόλενσκ, με επικεφαλής τον επίσκοπο Μιχαήλ, ζήτησαν από την επιτροπή της εικόνας, πράγμα που έγινε το 1456.
Την εικόνα συνόδεψαν τότε οι παρθένες της Μονής του Ευαγγελισμού του Κρεμλίνου όπου έμεινε η εικόνα για εξήντα χρόνια.
Πολλά δάκρυα έχυσαν οι μοναχές και εκείνη τη στιγμή αισθανόταν εγκατελειμένες από το Θεό.
Τα παλαιά χρονικά λένε ότι κάθε χρόνο στη επέτειο του χωρισμού, οι παρθένες ερχόταν σ’ εκείνο το μέρος. Εξαιτίας των ακολουθιών που γινόταν σ’ εκείνο τον κάμπο οι Μοσχοβίτες τον ονόμασαν κάμπο των παρθένων.
Το 1524 ο μέγας κνεζής Βασίλειος ο 3ος της Μόσχας μετά την νίκη του κατά των Πολωνών έχτισε στον κάμπο των παρθένων μια μεγάλη λαύρα προς τιμή της Παναγίας του Σμολενσκ. Το μοναστήρι ονομάστηκε Novodevici – Η νέα μονή των παρθένων.
Περιτριγυρισμένη από ένα χοντρό τείχος με 12 πύργους η μονή ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO.
Το 1922 οι κομμουνιστές έκλεισαν τη μονή και τη μετέτρεψαν σε μουσείο της γυναικείας χειραφέτησης. Το 1943, ο Στάλιν κάνει κάποιες παραχωρήσεις προς την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ξανανοίγει για λίγο καιρό και το 1980 γίνεται έδρα του επισκόπου Κρουλίτσκι και Κολόμνας.
Το 1994 δημιουργήθηκε μια νέα αδελφότητα. Και οι 7 εκκλησίες διατηρηθήκαν. Στη μονή βρίσκονται και τα λείψανα της Οσίας Ελένης, πρώτης ηγουμένης του Novodevici
( Γκεοργκίτσα Τσιοτσιόϊ για το περιοδικό Lumea Credintei τ. Σεπτ. 2007 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου