ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Α΄λλο η τιμή του Αγίου Φανουρίου και άλλο η ''θρησκευτικότητα της Φανουρόπιτας''..!

 Στις 27 Αυγούστου κάθε χρόνου η Εκκλησία μας, τιμά τη μνήμη του Αγίου Φανουρίου, ενός Αγίου της Εκκλησία μας που έγινε γνωστός από την ανεύρεση της ιερής του εικόνας στη Ρόδο τον 14ο αιώνα, ενώ είναι σίγουρα έζησε και έδρασε πολύ παλιότερα. 
 Στην εικόνα που βρέθηκε από τον τότε μητροπολίτη Ρόδου Νείλος ο Β' του Διασπωρινού (1355 - 1369 μ.Χ. , ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον όποιο υπήρχε λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την εικόνα τα 12 μαρτύρια του.
 Όπως σε όλους και τους Αγίους, έτσι και για τον Άγιο Φανούριο ισχύει το λεγόμενο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος» . (Λόγος εις Μάρτυρας, PG 52,663).
 Γι΄ αυτό η Εκκλησία μας τους προβάλει μέσα από τη μνήμη τους και προτρέπει τα μέλη της για την ανάγνωση του Συναξάριού τους, για να παραδειγματιστούμε στο πνευματικό μας αγώνα και όσο το δυνατόν να τους μιμηθούμε. 
Ο Άγιος Φανούριος λοιπόν δεν είναι αποκομμένος από την υπόλοιπη λειτουργική και ασκητική παράδοση της Εκκλησίας μας, αλλά το ακριβώς αντίθετο, είναι συναπτόμενος και συνεχιστής αυτής και γι αυτό ευαρέστησε τον Θεό και τον ανέδειξε αρκετούς αιώνες μετά το μαρτύριό του, ως τις ημέρες μας. 

  Αυτά τα αναφέρουμε γιατί σήμερα ο Άγιος έγινε πολύ λαοφιλής. Η αγάπη και η τιμή με την οποία περιβάλλεται ο Άγιος Φανούριος έγινε αφορμή να δημιουργηθούν διάφορες ευλαβείς παραδόσεις στο λαό μας, ανάμεσα στις οποίες είναι και το εορταστικό έθιμο της «Πίττας του Αγίου Φανουρίου», ή της «Φανουρόπιττας» που γίνεται εκτός της εορτής του σχεδόν καθημερινά. Η πίτα αυτή είναι συνήθως μικρή και στρογγυλή σαν μικρός άρτος ή γλύκισμα, μοιράζεται στους πιστούς και γίνεται άλλοτε για να φανερώσει κάποιο χαμένο αντικείμενο ή κάποια χαμένη υπόθεση ή ακόμα να φανερώσει την υγεία σε κάποιον ασθενή. Υπάρχει επίσης και παράδοση ότι με τη πίτα αυτή γίνεται μνεία της μητέρας του, αλλά άγνωστο για ποιο λόγο.

 Άλλους "πιστούς" αν τους ρωτήσεις γιατί τη προσφέρουν την Φανουρόπιτα, το πάνε σε πιο σύγχρονα προσωπικά τους προβλήματα, όπως την ανεύρεση εργασίας ή νύμφης ή γαμπρού, η συμφιλίωση σε παντρεμένα ζευγάρια με προβλήματα! Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός, ότι αυτοί που προσέρχονται με αυτές τις Φανουρόπιτες όλο το χρόνο και μαζικά κατά τη μνήμη του Αγίου, έχουν χλιαρή ως ανύπαρκτη σχέση με την υπόλοιπη πνευματική ζωή της Εκκλησίας μας, καταλαβαίνει κανείς ότι το πράγμα αρχίζει και ξεφεύγει από τα Ορθόδοξα πλαίσια. 
Η "ευλαβής" παράδοση, αρχίζει να γίνεται "ασεβής¨ ασυνείδητα ή συνειδητά, αφού μετατρέπεται η πνευματικότητά μας, σε ένα πάρε-δώσε, να κάνει ο Άγιος αυτά που θέλουμε και εμείς ως αντάλλαγμα του προσφέρουμε για να τον κάμψουμε αυτό το παρασκεύασμα που φέρει τον όνομά του. Αντί να απασχολεί τους ανθρώπους πως θα αποκτήσουν πνευματικά χαρίσματα, μέσα από τα πνευματικά εφόδια και μυστήρια της Εκκλησίας μας, τους απασχολούν τι υλικά θα βάλουν στη πίτα τους για να γίνει καλύτερη και νοστιμότερη και πως θα υλοποιηθούν οι εγκόσμιες επιθυμίες τους....! 
Εμείς οι Κληρικοί δεν έχουμε ευθύνη για όλα αυτά; Σίγουρα δεν είναι η διακονία μας , να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους και να τους ξεχωρίζουμε πνευματικά, ο Χριστός μας είναι ο απόλυτος καρδιογνώστης και Κριτής και μπορεί τα στραβά μας να τα κάνει ευθείες, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε αδιάφοροι σε αυτή τη ρηχή πνευματικότητα και να μη προσπαθήσουμε την αφορμή της προσέλευσης των πιστών κρατώντας μια Φανουρόπιτα, να τους υποψιάσουμε ότι κάτι βαθύτερο, ανώτερο και ουσιαστικότερο πρέπει να αναζητήσουν! Τι; Την ένωση τους με τον Θεό!
Συνοψίζοντας, είναι άλλο πράγμα να έχει κανείς συνειδητή εκκλησιαστική ζωή και να προσφέρει για ευλογία μία πίτα προς τιμήν του Αγίου και άλλο πράγμα να έχουμε ανύπαρκτη πνευματική ζωή και με την προσφορά της Φανουρόπιτας να θεωρούμε ότι αποκτήσαμε πνευματική ζωή και ασκούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα!

π. Αντώνιος Χρήστου
Άρθρο για λογαριασμό της Εφημερίδας : "ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" Αρ. Φ. 7, 20-8-2015

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι όταν βλέπει κανείς και στις ιστοσελίδες μαγειρικής να σημειώνουν με έμφαση ότι "η φανουρόπιτα θέλει μονό αριθμό υλικών" καταλαβαίνει ότι πλέον έχουμε περάσει στην καθαρή σολομωνική...

Ανώνυμος είπε...

Ο, βέβαια! Κάποιος έπρεπε να γράψει για το θέμα αυτό. Ξεπέφτουμε στο επίπεδο της αρχαιότερης μορφής ειδωλολατρείας - "Δώσε μου κυνήγι να σου δώσω θυσία" ή αλλιώς "να βρω το δαχτυλίδι και θα σου φέρω πίττα". Πολλοί υποστηρίζουν πως "είναι ειδικός στην εύρεση αντικειμένων"! Συμπεριφερόμαστε στον Άγιο Φανούριο σα να είναι καφετζού! Βλέπετε ... η πίττα ψήνεται στο φούρνο πιο γρήγορα απ΄ότι ο άνθρωπος στο καμίνι της μετανείας ... και μάλιστα χωρίς δάκρυα! Ευλογείτε!

Ανώνυμος είπε...

αγαπητοί κυριοί ο Αγιος Φανουριος συνεχως θαυματουργει αρκει με πιστη να τον επικαλεστης.. οποτε ειτε κανεις ειτε οχι πιττα, ολα ειναι θεμα πιστης...

ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ είπε...

Αγαπητοί αδελφοί,
καλό είναι όμως να μην είμαστε εντελώς επικριτικοί προς τους συνανθρώπους μας και εν Χριστώ αδελφούς μας και να μη σπεύδουμε να τους κατηγορήσουμε για δεισιδαιμονία, ειδωλολατρία κτλ.
Πάμπολλοι που προσφέρουν φανουρόπιτα στον άγιο (προς τιμήν του αγίου - οι χριστιανοί την καταναλώνουν, και μάλιστα από κοινού) είναι ευσεβείς χριστιανοί με στενή σχέση με την εκκλησία και την πνευματική ζωή. Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα λοιπόν - και μάλιστα έμμεσα επιπλέοντας "πάνω από τον όχλο" εμείς οι ίδιοι ως σοφοί και πνευματικοί.
Πολύ καλά κάνει ο λαός μας και προσφέρει φανουρόπιτες, νομίζω ταπεινά. Πολύ σωστά παρακαλεί τον άγιο για τα καθημερινά (ενίοτε πολύ σοβαρά) προβλήματά του! Και ο άγιος ανταποκρίνεται.
Απλώς, ας πούμε με αγάπη και κατανόηση ότι η πνευματικότητά μας δεν πρέπει να περιορίζεται εκεί, να μη γίνεται δεισιδαιμονία, να υπάρχει αγάπη, ταπείνωση, μυστηριακή ζωή, πόθος Χριστού και σωτηρίας, ναι, αλλά όχι να αρπάζουμε φραγγέλιο (σαν να είμαστε ο Χριστός) ή να ρίχνουμε λίθο αναθέματος στη λαϊκή ευσέβεια.
Σας ευχαριστώ θερμά.