ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Σκαλοπάτια σαρακοστιανά


Αν νηστεύεις, κάνε το με ταπείνωση.Αν τρως, μην προκαλείς.Αν εσύ θες ταχινόσουπα,καν’ του παιδιού σου μια κοτόσουπα. Και δως του ένα φιλί σοκολατένιο.

Αν πας εκκλησία, κάνε ησυχία. Εγώ κοιμάμαι.Αν προσεύχεσαι, δείξε μου τη γαλήνη σου.
Αν είσαι του Χριστού, άσε να μυρίσω τη γλύκα των χνώτων Του στα χείλη σου.
Αν μετάνιωσες, πάρε ρίσκα και τόλμησε καινούργια πράγματα.

Αν αγαπάς το Θεό, χάιδεψε τον άνθρωπό σου στο λαιμό.Αν διαβάζεις πνευματικά, δείξε ένθεη ανθρωπιά.
Αν είσαι δυνατός, πες ¨συγγνώμη¨.
Αν είσαι άγιος, αγκάλιασε τους αμαρτωλούς.Αν σηκώνεις Σταυρό, κάνε τον πόνο σου τραγούδιστο Χριστό.Και σταμάτα την κλάψα.

Αν σε λίγες βδομάδεςπεριμένεις Ανάσταση, χαμογέλα.
Από σήμερα!

ΕΠΙ ΤΗ ΕΝΑΡΞΕΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 2017 -Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ

Αποτέλεσμα εικόνας για postul mare
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,
Εἰσερχόμενοι στὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, φέρνουμε στὸ νοῦ μας τοὺς λόγους τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ: «῞Οταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί· ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν» (Μτθ. 6,16).
Τούτη ἡ προτροπὴ τοῦ Κυρίου, ἔρχεται νὰ τοποθετηθεῖ ἔναντι ἑνὸς ἐρωτήματος, ποὺ ὁ καθένας μᾶς θέτει κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτές. Καὶ τὸ ἐρώτημα δὲν εἶναι ἄλλο, ἀπὸ τὸ «πῶς πρέπει νὰ νηστεύσω κατὰ τὴν περίοδο τῆς Σαρακοστῆς;».

Ἡ Ἐκκλησία μας μέσα ἀπό τὶς τυπικές της διατάξεις, ὁρίζει ἕνα τρόπο νηστείας. Κατὰ τὶς ἔξι ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθὼς καὶ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα, καλούμαστε νὰ απέχουμε ἀπὸ τὸ κρέας, από τὰ αὐγά, ἀπὸ τὸ γάλα καὶ τὰ προϊόντα ποὺ παράγονται ἀπὸ αὐτὸ, καθὼς καὶ ἀπὸ τὰ ψάρια.Ἀπὸ τὴν Δευτέρα ἕως καὶ τὴν Παρασκευὴ τῆς κάθε ἑβδομάδος ἡ τράπεζά μας πρέπει νὰ στερεῖται ἀκόμα καὶ τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἐλαίου, ἐνῶ τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακή, τὰ δύο αὐτὰ εἴδη ἐπιστρέφουν πρὸς ἐνίσχυση καὶ παρηγορία.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ὅμως νηστεία δὲν περιορίζεται στὸν καθορισμὸ τῶν τροφῶν, ὅπως συμβαίνει στὸ πλαίσιο ἑνὸς διαιτολογίου, ἀλλὰ ἐπεκτείνεται στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ νηστεύουμε καὶ κατ’ ἐπέκταση, στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο καλούμαστε νὰ ζήσουμε.

Ἀναζητώντας λοιπὸν τὸν τρόπο, ἐρχόμαστε νὰ προσεγγίσουμε μία ἐπισήμανση τοῦ μεγάλου ἀσκητοῦ τῆς Σιναϊτικῆς ἐρήμου, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος παρατηρεῖ, πὼς σὲ ὅλες τὶς κατὰ Θεὸν προσπάθειές μας, οἱ δαίμονες, μᾶς σκάπτουν ὕπουλα τρεῖς λάκκους. 
Πρῶτα ἀγωνίζονται νὰ μᾶς ἐμποδίσουν νὰ πράξουμε τὸ καλό. Ἄν ἀποτύχουν σ᾿ αὐτό, τότε ἀγωνίζονται νὰ νοθεύσουν τὸ ἀγαθό, ὥστε νὰ μὴ γίνη κατὰ τρόπο θεάρεστο. Τέλος ἂν δὲν ἐπιτύχουν οὔτε τὴν νόθευση, προσπαθοῦν νὰ ρίξουν τὴν ψυχὴ στὴν ὑπερηφάνεια, μὲ ἀφορμὴ τὴ δῆθεν ἀρετή της (ἀπὸ τὸν 26ο Λόγο τῆς Κλίμακος: «Περὶ διακρίσεως λογισμῶν καὶ παθῶν καὶ ἀρετῶν»).

Κατέλυσαν την νηστεία, την πρώτη και μοναδική εντολή του Θεού.


 Κατέλυσαν την νηστεία, την πρώτη και μοναδική εντολή του Θεού.
Γεύτηκαν από τον απαγορευμένο καρπό, μα αυτό δεν ήταν η αιτία που χάσανε τον παράδεισο.
Τον χάσανε γιατί δεν ανέλαβαν την ευθύνη, δεν μετανόησαν.
 Πρώτα αμάρτησαν, αλλά ο Θεός τους έδωσε την ευκαιρία να μετανοήσουν, να παραδεχτούν το λάθος, τα πονηρά τους κίνητρα. Έπειτα όμως από την αμαρτία τους, προτίμησαν να ρίξουν την ευθύνη ο ένας στον άλλον...προτίμησαν να ντυθούν την αμαρτία, να μείνουν μόνοι, παρά να πούνε "ήμαρτον".

 Και πέρασαν τα χρόνια και ήρθε ο Αναμάρτητος για να μας σώσει από την αμετανοησία μας, μα εμείς μείναμε αδιάλλακτοι στο σκοτάδι μας.

 Και πάλι πέρασαν τα χρόνια, και κάποιοι ακόμη κάθονται και τρέφονται μόνο με τους καρπούς του εγωισμού τους που γεννά κι άλλη πείνα χειρότερη και αβυσσαλέα· ενώ μπορούν να χορτάσουν, να μην πεινάσουν ποτέ ξανά.
 Και είναι η πνευματική τους γύμνια ο όλεθρός τους παρά η σωματική τους.

 Και περνάνε τα χρόνια...και η Εκκλησία επιμένει να μας θυμίζει,
"Λάβετε, φάγετε...πίετε εξ αυτού πάντες...
γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος".

Ο Άγιος Παίσιος για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή

Αποτέλεσμα εικόνας για sfantul paisie aghioritul si postul mare
–Γέροντα, πώς θά μπορέσω τήν Σαρακοστή νά αγωνισθώ περισσότερο στήν εγκράτεια;
-Οι κοσμικοί τώρα τήν Σαρακοστή προσέχουν κατά κάποιον τρόπο τήν εγκράτεια, ενώ εμείς οι μοναχοί πάντα πρέπει νά προσέχουμε. Τό κυριώτερο όμως πού πρέπει νά προσέξει κανείς είναι τά ψυχικά πάθη καί μετά τά σωματικά. Γιατί, άν δώσει προτεραιότητα στή σωματική άσκηση καί δέν κάνει αγώνα, γιά νά ξεριζωθούν τά ψυχικά πάθη, τίποτε δέν κάνει.

Πήγε μία φορά σέ ένα μοναστήρι ένας λαϊκός στήν αρχή τής Σαρακοστής καί κάποιος μοναχός τού φέρθηκε απότομα, σκληρά.
Εκείνος όμως ο καημένος είχε καλό λογισμό καί τόν δικαιολόγησε. Ήρθε μετά καί μού είπε:
«Δέν τόν παρεξηγώ, Πάτερ. Ήταν βλέπεις από τό τριημέρι!». Άν τό τριημέρι πού έκανε ήταν πνευματικό θά είχε μία γλυκύτητα πνευματική καί θά μιλούσε στόν άλλο μέ λίγη καλοσύνη. Αλλά αυτός ζόριζε εγωϊστικά τόν εαυτό του νά κάνει Τριήμερο, καί γι’ αυτό όλα τού έφταιγαν.

-Γέροντα, τί νά σκέφτομαι τήν Σαρακοστή;
-Τό Πάθος, τήν θυσία τού Χριστού νά σκέφτεσαι. Άν καί εμείς οι μοναχοί πρέπει συνέχεια νά ζούμε τό Πάθος τού Χριστού, γιατί… μάς βοηθούν σ’ αυτό κάθε μέρα τά διάφορα τροπάρια, όλες οι Ακολουθίες.
Τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή μας δίνεται η μεγαλύτερη ευκαιρία γιά νά αγωνισθούμε καί νά συμμετέχουμε εντονότερα στό σωτήριο Πάθος τού Κυρίου μας, μέ μετάνοια καί μέ μετάνοιες, μέ εκκοπή τών παθών καί μέ ελάττωση τών τροφών, από αγάπη πρός τόν Χριστό.
Άν αξιοποιήσουμε, όσο μπορούμε, τό πνευματικό αυτό στάδιο μέ τίς πολλές προϋποθέσεις καί δυνατότητες πού μάς δίνονται, γιά νά πλησιάσουμε περισσότερο στόν Εσταυρωμένο Χριστό, γιά νά βοηθηθούμε από Αυτόν καί νά χαρούμε τήν Αγία Ανάσταση αλλοιωμένοι πνευματικά, αφού θά έχουμε ζήσει πνευματικότερα τήν Μεγάλη Σαρακοστή.
Εύχομαι καλή δύναμη τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, γιά νά ανεβείτε στόν Γολγοθά κοντά στόν Χριστό, μαζί μέ τήν Παναγία καί τόν Προστάτη σας Άγιο Ιωάννη τόν Θεολόγο, γιά νά συμμετάσχετε στό φρικτό Πάθος τού Κυρίου μας. Αμήν.

Από τό βιβλίο τού Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, «Περί Προσευχής», εκδόσεις Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2012, σελ. 199-200

Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ιωάννης ο Κάλφας+(26 Φεβρουαρίου 1575)

“Πληγάς αριθμείν μη Iωάννη θέλε,
Σκηνάς δε μάλλον, ας έχει ένδον πόλος”.

ΚΑΤΑΓΩΓΗ – ΕΡΓΑΣΙΑ
 Ο Ιωάννης ήταν ένας τεχνίτης της πέτρας, ειδικός στα σκαλίσματα, από το Γαλατά της Πόλης. Συχνά εργαζόταν στο σαράι του σουλτάνου, αλλά και πολλοί αγάδες τον έπαιρναν και έκτιζε τα ακριβά σπίτια τους.

ΜΙΑ ΧΑΡΗ Σ'ΕΝΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΠΑΙΔΟ
Ως χαρακτήρας ο Ιωάννης ήταν ταπεινός και ελεήμων. Ορφανά πάντρευε, φυλακισμένους ελευθέρωνε και κατά τον Άγιο Νικόδημο, πολλές άλλες καλοσύνες έκανε. Κάποτε ένας αγάς του έδωσε ένα παιδί, τον ανηψιό του, που είχε έρθει από τις ανατολικές επαρχίες, για να του μάθει την τέχνη του σκαλίσματος.
Μπαινοβγαίνοντας όμως το παιδί με τον Ιωάννη συχνά στο παλάτι, είδε εκεί τα παιδιά, τα λεγόμενα από αυτούς “ιτζ ογλάν”, πως ήταν σε μεγάλη υπόληψη και περνούσαν ευχάριστα και διασκεδαστικά, χωρίς να τους λείπει τίποτε, και θέλησε και αυτό να συμπεριληφθεί σ’ αυτά. Γι’ αυτό πήγε στο θείο του εκείνον και του λέει: “Σε παρακαλώ, να με βάλεις στο σαράι του βασιλιά”. Τότε ο Αγάς παρακάλεσε τον Ιωάννη και διά μέσου αυτού το έβαλε στο βασιλικό σαράι. Και σε λίγο καιρό ανέβηκε σε αξίωμα το παιδί, αγαπούσε όμως και τον Ιωάννη τον μάστορά του πάρα πολύ. Διότι αυτός έγινε η αιτία και έλαβε το αξίωμα.

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥ 
Μετά από αρκετά χρόνια, μία ημέρα λέει στον Ιωάννη: “Επειδή ξέρεις γράμματα, σε παρακαλώ, να μου πεις πώς μπορείς να βρεις στα βιβλία σας γραμμένα τα σχετικά με τον δικό μας προφήτη, για τον οποίο ο Θεός εποίησε τον κόσμο και όλα τα άλλα”. 
Όμως, ο Ιωάννης του είπε αποθαρρυντικά: “Σε παρακαλώ, γι’ αυτά μη με πειράξεις, μόνο αν έχεις άλλα λόγια, λέγε μου. Τα σχετικά με την πίστη, μη μου τα ρωτάς”. 

"Η νυξ προέκοψεν"

Αποτέλεσμα εικόνας για the night comes
"Η νυξ προέκοψεν" μάς λέει η αποστολική περικοπή. Χάνεται ο χρόνος, κυλάει. Είναι χρόνος επενδυμένος με μετάνοια, κεντημένος με προσευχή και μπολιασμένος στο σώμα και το αίμα του Χριστού; Τότε είναι ήδη και τόπος ανάπαυσής μας, ανακούφισης και παρηγορίας. Αν όχι, ενώ "η ημέρα ήγγικεν", για μας θα ανατείλει ημέρα οδύνης, λύπης και στεναγμού...

26.2.17

Η αγιασμένη οικογένεια της Αγ.Φωτεινής της Σαμαρείτιδος


Η Αγία Φωτεινή έζησε στα χρόνια του Χριστού. Ήταν Σαμαρείτισσα στην καταγωγή και διέμενε στην πόλη Συχάρ όπου ζούσε ένα έκλυτο βίο. Ο τρόπος ζωής της ήταν γνωστός στους συμπολίτες της και για αυτόν την είχαν στιγματίσει.

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς περνούσε από την Συχάρ και στάθηκε στο πηγάδι του Ιακώβ για να πιει νερό. Εκεί συναντήθηκε με την Αγία Φωτεινή από την οποία ζήτησε να του δώσει νερό. Τότε οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν είχαν επαφές και γι’ αυτό παραξενεύτηκε η Αγία που ένας Ιουδαίος της απηύθυνε τον λόγο. Το είπε αυτό στον Ιησού και Εκείνος της αποκρίθηκε ότι αν ήξερε ποιος είναι θα του ζητούσε αυτή νερό που δεν τελειώνει ποτέ και όταν το πιει κάποιος δεν ξαναδιψά, εννοώντας φυσικά τον λόγο του Κυρίου και την Χριστιανική πίστη.
Μετά από την συνομιλία με τον Χριστό, η Αγία Φωτεινή πίστεψε σε Αυτόν και κάλεσε τους συμπολίτες της να τρέξουν να Τον συναντήσουν. Ο Χριστός έμεινε δύο ημέρες στη Συχάρ και τους μετέδωσε τον Λόγο και την ευλογία Του.

Η Αγία Φωτεινή βαπτίστηκε από τους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής μετά την Ανάσταση του Κυρίου. Μαζί της βαπτίστηκαν και οι δύο γιοι της καθώς και οι πέντε αδερφές της. Με την συνοδεία των γιων της και των αδερφών της κήρυξε τον λόγο του Χριστού στην Συρία, στην Φοινίκη, στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Καρχηδόνα και τελικά στη Ρώμη. Η μεγάλη της αυτή αποστολική δράση είναι ο λόγος για τον οποίο η εκκλησία μας την ονομάζει Ισαπόστολο.
Τα χρόνια περνούσαν και η Αγία κήρυττε τον λόγο του Χριστού με θέρμη σε όσα μέρη την αξίωσε η χάρη Του να ταξιδέψει. Κάποια στιγμή έφτασε και στην Καρθαγένη στην Βόρεια Αφρική. Μαζί της ήταν πάντα οι πέντε αδερφές της (Ανατολή, Φωτώ, Φωτίς, Παρασκευή και Κυριακή) και ο μικρός γιος της ο Ιωσής.
Ο μεγάλος της γιος Βίκτωρ ήταν στρατιώτης στον Ρωμαϊκό στρατό και έφερε το βαθμό του στρατηλάτη. Ρωμαίος αυτοκράτορας τότε ήταν ο Νέρων, ο οποίος μη γνωρίζοντας ότι ο Βίκτωρ ήταν χριστιανός, του ανέθεσε να διώξει τους Χριστιανούς στην Ιταλία. Ο Βίκτωρ πήγε στην Ιταλία αλλά φυσικά αρνήθηκε να φέρει σε πέρας τις εντολές που είχε λάβει. Ο δούκας Σεβαστιανός, φίλος του Βίκτωρα προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά αντί αυτού και με την χάρη του Ιησού Χριστού, μεταπείστηκε ο ίδιος και βαπτίστηκε χριστιανός 

Ο Νέρων πληροφορήθηκε τα γεγονότα αυτά και κάλεσε στην Ρώμη τόσο τον Βίκτωρα, που είχε εντωμεταξύ λάβει το χριστιανικό όνομα Φωτεινός, και τον Σεβαστιανό, όσο και την Αγία Φωτεινή με τις αδερφές της και τον μικρό της γιο.
Στην προσπάθειά του να τους κάνει να αλλάξουν πίστη, ο Νέρων χρησιμοποίησε όσα δόλια μέσα και όσα βασανιστήρια του ήταν γνωστά. Η Αγία Φωτεινή και οι υπόλοιποι μάρτυρες δεν λύγισαν ούτε στιγμή και συνεχώς δοξολογούσαν τον Ιησού Χριστό.

Κατά τη διάρκεια των φρικτών μαρτυρίων που υπέστησαν, πολλά θαύματα έλαβαν χώρα. Μετά από κάθε μαρτύριο, τόσο η Αγία όσο και οι υπόλοιποι μάρτυρες ήταν ανέπαφοι ["Ν": εννοεί ότι οι πληγές τους αποκαθίσταντο]. Αυτό ήταν κάτι που πείσμωνε τον Νέρωνα αλλά ταυτόχρονα έκανε πολλούς από αυτούς που έβλεπαν τα θαύματα αυτά να πιστέψουν στον Χριστό και να βαπτιστούν χριστιανοί.
Μετά από ατελείωτα μαρτύρια που υπέστει η Αγία Φωτεινή φυλακίστηκε και μέσα στην φυλακή παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο. [Από εδώ: Η αγία Φωτίς τεντώθηκε σε δύο δέντρα, τα οποία αφέθηκαν και την έσχισαν στα δύο. Οι άλλοι μάρτυρες θανατώθηκαν με ξίφος.]
Την μνήμη της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος την γιορτάζουμε στις 26 Φεβρουαρίου και την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (την πρώτη Κυριακή μετά την Μεσοπεντηκοστή).

Η νηστεία αποτελεί ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων μας

πρωτ.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
ΣΥ ΔΕ ΝΗΣΤΕΥΩΝ ΑΛΕΙΨΑΙ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ 


Η νηστεία αποτελεί μία από τις κύριες πτυχές της χριστιανικής παράδοσης. Οι περισσότεροι βεβαίως άνθρωποι σήμερα θεωρούν τέτοιες κινήσεις εθιμικές. Μία αλλαγή στον τρόπο της ζωής μας, η οποία όμως δεν μπορεί να έχει συστηματικό χαρακτήρα. Επικρατεί στον νου και την καρδιά μας το «δεν μπορώ περισσότερο». 

  Κάποιοι πάλι θεωρούν πως η νηστεία είναι χρήσιμη αναφορικά με την αλλαγή διατροφής με σκοπό την σωματική ευεξία. Την συνδυάζουν με την μεσογειακή διατροφή και επικαλούνται οδηγίες ειδικών.

 Άλλοι πάλι χρησιμοποιούν ως πρόφαση έναν λόγο που τον αποδίδουν στον Χριστό: «τα εξερχόμενα βλάπτουν, όχι τα εισερχόμενα». Έτσι, σα να είναι άγιοι στα υπόλοιπα της ζωής τους, στα εξερχόμενά τους, περιφρονούν την νηστεία. Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι αισθάνονται την ανάγκη να ακολουθήσουν το πνευματικό πρόγραμμα της Εκκλησίας, να παλέψουν ώστε η αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή να γίνει εφαλτήριο άσκησης και αγώνα, με όπλο την νηστεία, ώστε να ξαναδούνε τον εαυτό τους και τον τρόπο ζωής μέσα στον κόσμο και τον πολιτισμό, όπου η έννοια της στέρησης και μάλιστα της εκούσιας αποτελεί αφορμή μεγάλης αντίδρασης. Ο σύγχρονος άνθρωπος στερείται μόνο όταν αναγκάζεται. Εγκρατεύεται υποχρεωτικά όταν οι περιστάσεις της ζωής του το επιβάλουν. Αν μπορούσε να ακολουθεί τις επιταγές του πολιτισμού, θα έτρωγε και θα ζούσε όπως το θέλημά του θα τον καθοδηγούσε, χωρίς να στερείται κάτι και μάλιστα εκούσια.

 Ο Χριστός, στο ευαγγέλιο που διαβάζουμε την Κυριακή της Τυρινής και το οποίο είναι απόσπασμα από την επί του όρους ομιλία Του, θεωρεί αυτονόητη την νηστεία για τους ανθρώπους. Δεν είναι μόνο ο μωσαϊκός νόμος, ο οποίο την θεωρούσε προϋπόθεση για μετοχή στο θέλημα του Θεού. Είναι και η δική Του διδασκαλία για τον κόσμο. 

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

Αγιορείτικες νύχτες... με τον φακό του Άλκη Ξενικάκη

Night moments in Mount Athos...photos by Alkis Xenikakis


Milopotamos

Simonopetra

Vatopedi


Milopotamos


SImonopetra


Vatopedi


Pantokratoros

Κυριακή της Συγχωρήσεως

Αποτέλεσμα εικόνας για duminica iertarii 
Η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Σαρακοστής είναι γεμάτη από χάρη γιατί η Εκκλησία του Θεού, σε όλη τη γη, κάνει ένα μεγάλο αγώνα για πνευματική ανανέωση. Πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Θεό που και μείς, ως ταπεινά μέλη της μεγάλης Εκκλησίας του Χριστού, μπαίνουμε μέσα σ’ αυτήν την κοινωνία της χάριτος πού βασιλεύει μέσα στην Εκκλησία Του. Μόνο με τη χάρη του Θεού είναι δυνατό να επιτελέσουμε το έργο της ανακαινίσεως μας, της αναγεννήσεως μας της πνευματικής. «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», λέει ο Κύριος.  Χρειαζόμαστε τη χάρη του Θεού, με την όποια είναι γεμάτη αύτη η περίοδος, για να βρούμε την καρδιά μας, για να ζήσει πάλι η καρδιά μας, και να αισθανθεί τη μεγάλη αγάπη του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Η προσέγγιση μας στον Χριστό και η ανανέωση της ζωής μας με την αίσθηση της Παρουσίας Του μέσα στην καρδιά μας, είναι για μας το Πάσχα το αιώνιο.
  Για όλα τα μεγάλα που θέλει να κάνει μαζί μας ο Κύριος, για όλη την τιμή που μας κάνει να θέλει να μας θεωρεί Γιους Του, βάζει έναν ορό στη ζωή μας. Αυτόν τον ορό τον επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα όταν λέμε την Κυριακή Προσευχή, το Πάτερ ημών: «και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Για να συγχωρέσει ο Θεός τις αμαρτίες μας, να μας δώσει τη χάρη Του, ώστε να βρούμε τη βαθιά καρδιά μας και να εργαστούμε τη σωτηρία μας, μας βάζει μόνο ένα όρο. Σαν να είμαστε ίσοι λέει: «αν εσείς συγχωρήσετε τους ανθρώπους θα συγχωρήσω και εγώ εσάς». Τι μεγάλη τιμή μας κάνει ο Θεός! Διότι Αυτός είναι ο αιώνιος Θεός, ο Παντοκάτωρ, ο Δημιουργός μας και Σωτήρας μας, ενώ εμείς είμαστε ταπεινά και πεπτωκότα πλάσματα, ξεπεσμένοι άνθρωποι.

Ο στόχος της νηστείας είναι πάνω απ’ όλα το άφημα της ανάγκης και των μεριμνών, οι οποίες μας στερούν το Πρόσωπο του αδελφού μας.


  Οι περισσότεροι από εμάς, όταν γίνεται λόγος για την Μ. Τεσσαρακοστή, φέρνουμε στο νου μας ένα σωρό απαγορεύσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν κυρίως με την διατροφή και με ό, τι μας κάνει να είμαστε χαρούμενοι. Σκεφτόμαστε ένα κατάστιχο κανόνων, οι οποίοι θα μας συνοδεύσουν ως το Πάσχα. 
Άλλοι λένε ότι η τήρηση των κανόνων αυτών αποτελεί την αναγκαιότητα για την συμμετοχή μας στην μεγάλη εορτή του Πάσχα ενώ δε λείπουν οι περιπτώσεις αδελφών μας, οι οποίοι θα βαδίσουν το δρόμο της Μ. Τεσσαρακοστής σεβόμενοι τα έθιμα της Εκκλησίας και του τόπου μας ή κάποιων άλλων που θα τηρήσουν απαρασάλευτα τους διατροφικούς κανόνες με στόχο την απώλεια βάρους.

 Ο καθένας, λοιπόν, και δεδομένου ότι συχνά η κατήχηση λείπει, σ’ ένα κοινό έργο θα εισέλθει επίσης συχνά για τους δικούς του λόγους. Στο κοινό για όλους τους πιστούς αγώνα, τον οποίον η Εκκλησία μας προτάσσει, ο καθένας “έχει τους λόγους του”. Λόγοι οι οποίοι είναι προσωπικοί, ωστόσο λόγοι παραμένουν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Χριστός μεταμορφώνει τα πάντα μας, μέχρι και τις κακίες και τις πτώσεις μας, ώστε να μας αφυπνίσει για να συναντηθούμε μαζί Του. Οπότε, οι προσωπικοί λόγοι του καθένα από εμάς δεν είναι αμελητέοι. Το σφάλμα ωστόσο είναι να εμμένουμε σε αυτούς, άρα και στον εγωισμό μας και να μην αφήνουμε τον Χριστό να τους μεταμορφώσει, να μεταμορφωθούν δηλαδή μέσα στην Εκκλησία.

 Αν παραμένει ο καθένας “κολλημένος” στους προσωπικούς του λόγους είναι ακριβώς σαν να βρίσκεται σε μια πισίνα κολύμβησης και αδυνατεί να κάνει βούτια μες το νερό. Έχει την επιθυμία να κολυμπήσει. Κοιτά το νερό και αυτό τον θέλγει, ωστόσο παραμένει πάνω στον βατήρα και εν τέλει δεν κάνει την αποφασιστική βουτιά. Σημασία έχει να συνειδητοποιήσουμε την αναγκαιότητα της βουτιάς και να αφήσουμε κατά μέρος ό, τι μας περιορίζει στον εαυτό μας και τις επιλογές του.

 Ας κοιτάξουμε τις ακολουθίες της Εκκλησίας μας τις ημέρες αυτές: “μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός” και “Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ημάς”. Αν δεν επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας ως μέλος εκ μέρους του ίδιου του Χριστού, ως μέλη του Σώματός Του, ως οικογένεια, η οποία ποθεί την κοινή για όλους και ουράνια πατρίδα, την οποία ο Κύριος μας υποσχέθηκε, τότε δεν θα μπορέσουμε να κολυμπήσουμε στα όντως πνευματικά νερά της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

 Ο στόχος της νηστείας είναι πάνω απ’ όλα το άφημα της ανάγκης και των μεριμνών, οι οποίες μας στερούν το Πρόσωπο του αδελφού μας. Ο στόχος της νηστείας είναι, εκτός από το φαγητό, να περιορίσουμε το οτιδήποτε μας περιορίζει την αγάπη και χτίζει τοίχους απέναντι στον άλλον, στον οποιοδήποτε άλλον. Ο στόχος της νηστείας, επίσης, είναι να διδαχθούμε από αυτήν και τον αγώνα, ο οποίος από την Εκκλησία προτείνεται, ούτως ώστε ολάκερη η ζωή μας να μεταμορφώνεται στο αγαθό εκείνο στάδιο απώθησης των αναγκών και συνάντησης με τον αδελφό μας.

 Όπως άλλωστε συγχωρούμε, δηλαδή δίνουμε χώρο στον άλλον, και τούτο βλέποντας ο Θεός μας συγχωρεί, έτσι και η προσευχή μας σαν θυμίαμα στον Θεό θα φτάνει, όταν αυτή περνά από τα χείλη των παιδιών Του, που άφησαν κατά μέρος ό, τι τους χωρίζει, πάταξαν την οδό των αναγκών, αντικαθιστώντας αυτήν με την μία και μοναδική ανάγκη της αληθινής κοινωνίας με τον Θεό, η οποία περνά από την αληθινή κοινωνία με τους αδελφούς μας.

Ιάσονος ιερομ.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ-Οι προϋποθέσεις της Σαρακοστής

ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 

Αποτέλεσμα εικόνας για postul mare si iertare
 Καθώς εισερχόμαστε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας ορίζει, δια των λόγων του Χριστού στο Ευαγγέλιο της Κυριακής της Τυρινής (Ματθ. 6, 14-21), τις προϋποθέσεις με τις οποίες θα αξιοποιήσουμε την πνευματική προσπάθεια που περαιτέρω αναλαμβάνουμε, ώστε και ο κόπος της νηστείας να έχει νόημα, αλλά και να διαφυλάξουμε την οδό για την Βασιλεία του Θεού που η πίστη μας προσφέρει με ιδιαίτερη ένταση αυτό το διάστημα.

 Η πρώτη προϋπόθεση έχει να κάνει με την άφεση των παραπτωμάτων των ανθρώπων

Συνήθως, ζητούμε από το Θεό να συγχωρέσει τις αμαρτίες μας, καθώς αισθανόμαστε το βάρος τους να μας κάνει να λυγίζουμε. Όμως ο Χριστός δεν μας ζητά να ξεκινήσουμε από τις δικές μας αμαρτίες, από τα δικά μας λάθη έναντι του Θεού και έναντι των ανθρώπων, αλλά από τα παραπτώματα, από τα λάθη, το κακό που οι άνθρωποι έχουν κάνει σε μας. 
Είναι ευκολότερο να ζητούμε από το Θεό έλεος για τα δικά μας και δυσκολότερο να συγχωρούμε τους άλλους, ιδίως όταν αυτοί δεν μας έχουν ζητήσει τη συγγνώμη. Κι αυτό φαίνεται και στο κοινωνικό επίπεδο. Οι άνθρωποι ζητούν κατανόηση και αμνηστία για τα δικά τους σφάλματα, αλλά δεν είναι καθόλου πρόθυμοι να παράσχουν άφεση στους άλλους. Κι έτσι, πρυτανεύει ένα ήθος υποκρισίας και φιλαυτίας. Όμως αυτός ο δρόμος δεν ανήκει στο Θεό και τη σχέση που Εκείνος θέλει μαζί μας. Ο Θεός λειτουργεί πατρικά για τον καθέναν μας. Αγκαλιάζει και συγχωρεί. Αλλά, αν δεν συγχωρέσουμε πρώτα εμείς, τότε η καρδιά μας δεν μπορεί να είναι δεκτική στην συγχώρεση του Θεού. Εκείνος μας την παρέχει, εμείς όμως δεν αλλάζουμε μέσα από αυτήν.

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Για τους νέους που δυσκολεύονται να νηστέψουν


Νηστεία, μία παράξενη λέξη!
Θυμίζει στέρηση, παραίτηση από το δικαίωμά μας να φάμε ό, τι θέλουμε, να ζήσουμε όπως θέλουμε, θυμίζει απαγόρευση, παλαιότερες εποχές. Στους περισσότερους φαίνεται αστείο να βάζεις περιορισμούς στον εαυτό σου.
«Γιατί», ρωτούν, σε μια εποχή που όλα επιτρέπονται. Ποιό είναι το νόημα;
Κι όμως πίσω από την αλλαγή του φαγητού κρύβεται ένας άλλος τρόπος ζωής. Αφάνταστα νεανικός και επαναστατικός. Παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας, γιατί αγαπάμε Εκείνον περισσότερο απ’ όλα. Αλλάζουμε την τροφή μας γιατί κάνουμε υπακοή στα λόγια Του, στο παράδειγμα Του, ως μία μικρή ανταπόκριση στην θυσία Του.
Κάνουμε αντίσταση στο ρεύμα των πολλών, όχι γιατί εμείς είμαστε οι καλοί, αλλά γιατί θέλουμε να τους σκεφτόμαστε και να ζούμε γι’ αυτούς.

 Γιατί μόνο όποιος μαθαίνει να παραιτείται από τα δικαιώματά του, μπορεί να αγαπήσει πραγματικά τον άλλο, γιατί μπορεί να του δώσει, να του προσφέρει χωρίς να νοιαστεί να πάρει απ’ αυτόν.
 Γιατί όποιος ξέρει ότι μπορεί να ζήσει χωρίς κρέας, γάλα, τυρί, αυγό, ξέρει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς εγωισμό, χωρίς να τα θέλει όλα δικά του.
Ξέρει ότι μπορεί ν’ αγαπήσει και να προσευχηθεί για τον άλλο, ότι μπορεί να τον ακούσει θυσιάζοντας τον χρόνο του, μπορεί να νοιώσει την καημό του, να αξίζει το δάκρυ του, να χαρεί με το χαμόγελό του.

 Και είναι δύσκολο να νηστέψεις, όχι μόνο από φαγητό, αλλά και απ’ ό, τι σε χωρίζει από τον Χριστό και τον άλλο, που είναι η αμαρτία και το ψέμα.
Δεν είναι δύσκολο ν’ αφήσεις το μίσος και την κακία κατά μέρος, αρκεί να το ζητήσεις απ’ Αυτόν που σ’ αγαπά. Αρκεί να βάλεις αρχή προσπάθειας στην ζωή σου, σα να ξεκινάει τώρα. Αρκεί να μην πεις «δεν θα ξεχωρίσω», «δεν θέλω να με ειρωνευτούν», «δεν πειράζει, έχω χρόνο». Αρκεί να νοιώσεις ότι «είναι κάτι» να το παλέψεις. Κι έχει νόημα γιατί είναι η παράδοσή μας, είναι η ιστορία μας και νηστεύοντας κρατάς κάτι που ισχύει 2000 χρόνια τώρα. Γίνεσαι συνεχιστής μιας κίνησης ζωής προς Αυτόν που μας δίνει τη Ζωή.

Ξέρω ότι δεν είμαι μόνος μου στον αγώνα μου αυτό, ξέρω ότι είσαι και συ μαζί μου, κι είμαστε κι άλλοι. Γιατί μέσα από την νηστεία και την γιορτή βρίσκουμε το κλειδί της πίστης που ξεκλειδώνει την ψευτιά του σήμερα. Το κλειδί της αγάπης που δίνει αλλιώτικο νόημα στην ζωή μας. Και ξέρω ότι θέλεις αυτό το νόημα.
Γιατί πιστεύεις, γιατί ο Θεός υπάρχει μέσα σου.
Καλή Σαρακοστή!

vimaorthodoxias

"Τω Σαββάτω της Τυρινής, μνείαν επιτελούμεν...

Σχετική εικόνα
"Τω Σαββάτω της Τυρινής, μνείαν επιτελούμεν πάντων των εν ασκήσει λαμψάντων Αγίων Ανδρών και Γυναικών .
Ψυχαίς Δικαίων, ών αεί μνήμη μένει,
Χοάς μενούσας, προσκομίζω τους λόγους.
Ταις των Οσίων σου πάντων πρεσβείες Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς".(Τριώδιον, Σάββατον Τυρινής)

«Αλίμονο σ᾿ εσάς που τώρα είστε χορτάτοι, γιατί θα πεινάσετε».


«Αλίμονο σ᾿ εσάς που τώρα είστε χορτάτοι, γιατί θα πεινάσετε». 
Ο αποφθεγματικός αυτός λόγος του Κυρίου αφορά τους παραβάτες της αγίας εντολής της νηστείας. 
Με τι θα τρέφεστε στην αιωνιότητα, όταν εδώ μάθατε να παραχορταίνετε από υλικές τροφές, που δεν υπάρχουν στον ουρανό; 
Με τι θα τρέφεστε στην αιωνιότητα, όταν δεν γευθήκατε κανένα ουράνιο αγαθό; Πως θα τραφείτε και θα ευφρανθείτε με τα ουράνια αγαθά, όταν γι᾿ αυτά δεν νιώσατε παρά αδιαφορία ή και αποστροφή;
Ο σαρκικός άνθρωπος είναι ολοκληρωτικά βυθισμένος στις αμαρτωλές απολαύσεις. Και ο νούς και η καρδιά και το σώμα του είναι παραδομένα στην ηδυπάθεια. Δεν μπορεί όχι μόνο πνευματικές απολαύσεις να αισθανθεί και τη θεία χάρη να αποδεχθεί, μα ούτε και να μετανοήσει. 

Γενικά, είναι ανίκανος για κάθε πνευματική εργασία. Είναι καρφωμένος στη γη, βυθισμένος στα γήινα, ζωντανός ως προς το σώμα και νεκρός ως προς την ψυχή.Το Ευαγγέλιο ανανέωσε και υπογράμμισε την εντολή της νηστείας. 
«Προσέξτε καλά τον εαυτό σας», είπε ο Κύριος. «Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και τη μέθη». 
Το αποτέλεσμα της κραιπάλης και της μέθης είναι η παχύτητα όχι μόνο του σώματος, αλλά και του νού και της καρδιάς. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή, ο άνθρωπος οδηγείται τόσο σωματικά όσο και ψυχικά σε κατάσταση σαρκικότητας.
Τόσο βαρυσήμαντη ήταν η εντολή της νηστείας που δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο μέσα στον παράδεισο, ώστε την ίδια ώρα του ανακοινώθηκε και η τιμωρία την οποία θα συνεπαγόταν η παράβασή της: ο αιώνιος θάνατος.

 Μέχρι σήμερα ο θάνατος της αμαρτίας επισκέπτεται τους παραβάτες της αγίας εντολής της νηστείας. Όποιος δεν έχει μέτρο και διάκριση στη διατροφή του, δεν μπορεί να διαφυλάξει την αγνεία και τη σωφροσύνη, δεν μπορεί να δαμάσει την οργή, δεν μπορεί να νικήσει την οκνηρία, την αθυμία και τη λύπη, γίνεται δούλος της φιλοδοξίας και κατοικητήριο της υπερηφάνειας. Την υπερηφάνεια τη γεννά μέσα στον άνθρωπο η σαρκική του κατάσταση, κι αυτήν πάλι τη δημιουργεί η τρυφηλή ζωή, γενικά, και η πλούσια διατροφή, ειδικότερα.


Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ , Τομ. Α΄ 

Τι φτωχές δικαιολογίες..!

No automatic alt text available.

Εικόνα Παναγίας (12ος αιώνας)

Palermo - Palazzo dei Normanni - Cappella palatina - Madonna sec. XII 

Τυρινή: Ο τελετουργικός προθάλαμος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Του Γεώργιου Ζαραβέλα – Θεολόγου
Αποτέλεσμα εικόνας για duminica lasat de branza
Η εβδομάδα της Τυροφάγου ή Τυρινής αποτελεί το πρόπυλο της Αγίας και ΜεγάληςΤεσσαρακοστής.

Από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου έχει ξεκινήσει η σταδιακή εισαγωγή των πιστών στο κλίμα της τεσσαρακονθήμερης περιόδου με τη χρήση του λειτουργικού βιβλίου του Τριωδίου.
Την εβδομάδα της Τυρινής όμως, το Τριώδιο χρησιμοποιείται κατά κόρον όλες τις ημέρες και όχι μόνο την Κυριακή (Τελώνου και Φαρισαίου, Ασώτου, Απόκρεω) ή και το Σάββατο (προ της Απόκρεω – των Ψυχών), όπως συνέβαινε τις δυο προηγούμενες εβδομάδες.
Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της παρούσας εβδομάδας, ως εισαγωγικής στο πνεύμα και την ουσία της Σαρακοστής, είναι εμφανής και στην τυπική διάταξη των ακολουθιών των καθημερινών. 

 Από το εσπέρας της Κυριακής των Απόκρεω, έως και την Παρασκευή της Τυρινής παρατηρείται η χρήση του Τριωδίου σε όλες τις ακολουθίες, με αποκορύφωμα την Τετάρτη και την Παρασκευή, οπότε η αδυναμία τέλεσης Θείας Λειτουργίας μεταβάλλει την τυπική διάταξη σε σχεδόν όμοια με εκείνη των καθημερινών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο Όσιος Έρασμος της Λαύρας των Σπηλαίων(+24 Φεβρουαρίου)

«Αγίασον Κύριε τους αγαπώντας την ευπρέπειαν του οίκου σου»


Ο Όσιος Έρασμος γεννήθηκε στη Ρωσία από πλούσιους και επιφανείς γονείς. Όταν, μια μέρα, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, άκουσε τον διάκονο να προσεύχεται για εκείνους που αγαπούν την ευπρέπεια του οίκου του Κυρίου, διέθεσε ολόκληρη την περιουσία του για την ευπρέπιση του ναού της Υπεραγίας Θεοτόκου των Σπηλαίων της Λαύρας του Κιέβου. Έπειτα έγινε και ο ίδιος μοναχός εκεί και άρχιζε να στολίζει τον εαυτό του με τις αρετές του Αγίου Πνεύματος.

 Όμως ο διάβολος έστησε μια ολέθρια παγίδα στον Όσιο. Όταν πια όλα τα πλούτη του είχαν χρησιμοποιηθεί για την Εκκλησία της Παναγίας, ο μακάριος Έρασμος σκέφθηκε ότι μάταια τα ξόδεψε γι' αυτό τον σκοπό και ότι έπρεπε να τα μοιράσει στους πτωχούς. Ο Όσιος δεν κατάλαβε πως οι λογισμοί αυτοί ήταν πειρασμικοί. Έπεσε σε αθυμία και απόγνωση. Ούτε οι προσπάθειες του ηγουμένου, ούτε η συμπαράσταση και οι συμβουλές των αδελφών στάθηκαν ικανές να τον βοηθήσουν και να τον παρηγορήσουν. Άρχισε να ζει απρόσεκτα για μοναχό. Σπαταλούσε τον χρόνο του μοναχικού βίου του άσκοπα, χωρίς πνευματικό αγώνα, χωρίς προσευχή, χωρίς υπακοή, βυθισμένος στην ψυχόλεθρη ακηδία και την αμέλεια.

 Όταν είδαν οι πατέρες ότι τα λόγια τους όχι μόνο δεν τον ωφελούσαν, αλλά τον ερέθιζαν κιόλας, σταμάτησαν πια να του μιλούν και άρχισαν αν προσεύχονται. 
Ο φιλάνθρωπος Κύριος δεν άφησε να πάνε χαμένοι οι προηγούμενοι κόποι και οι αρετές του δούλου Του. Παρεχώρησε, λοιπόν, να ασθενήσει. 

 Ο Όσιος έφθασε στα πρόθυρα του θανάτου. Για επτά ημέρες ήταν αναίσθητος, μην μπορώντας να πάρει τροφή ή να επικοινωνήσει με κανένα. Την όγδοη ημέρα ο ηγούμενος κάλεσε όλη την αδελφότητα γύρω στην κλίνη του. 

Αποτέλεσμα εικόνας για ЕРАЗМ ПЕЧЕРСКИЙ, ПРП.

Εκείνη την στιγμή όμως, ο ετοιμοθάνατος Έρασμος, συνήλθε, ανασηκώθηκε, κάθισε στο κρεβάτι και είπε προς τους πατέρες: 
«Αδελφοί, είμαι αμαρτωλός και έζησα ράθυμα. Ο θάνατος με βρήκε αμετανόητο. Ενώ όμως ο διάβολος με χαρά περίμενε το τέλος μου, παρουσιάσθηκαν οι Όσιοι Πατέρες μας Αντώνιος και Θεοδόσιος και μου είπαν ότι προσευχήθηκαν για μένα στον Κύριο. Και Εκείνος, σαν πολυεύσπλαχνος, μου χάρισε καιρό μετανοίας.  Μετά είδα και την Κυρία Θεοτόκο, η οποία μου είπε ότι, επειδή στόλισα την Εκκλησία της και την πλούτισα με ωραίες εικόνες και πολύτιμα σκεύη, μεσολάβησε για μένα στον Υιό της και σε τρεις ημέρες θα με πάρει κοντά της, επειδή αγάπησα την ευπρέπεια του οίκου αυτής».

Αποτέλεσμα εικόνας για ЕРАЗМ ПЕЧЕРСКИЙ, ПРП.

Έτσι, μετά τρεις ημέρες ο Όσιος Έρασμος, το έτος 1160, κοιμήθηκε ειρηνικά.Η μνήμη του τιμάται στις 24 Φεβρουαρίου.

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Μη ζητάς απαλλαγή από το πάθος, αλλά δύναμη και καρτερία στην αρένα που βρίσκεσαι

Φωτογραφία
- Κι όμως, παιδί μου καλό, κάνεις λάθος!
Το ότι δεν έχεις διαπιστώσει αλλαγή επάνω σου, δεν σημαίνει ότι φταίει ο Θεός, ή ότι δεν σε ακούει, ή ότι δεν ακούει όσους εύχονται για σένα, ή ότι δεν σε αγαπά! 
Μέσα στο πάθος και στη πάλη στεφανώνεσαι! Μη ζητάς απαλλαγή από το πάθος, αλλά δύναμη και καρτερία στην αρένα που βρίσκεσαι!

Μάθε να μη βιάζεσαι αλλά να υπομένεις!
Πόσοι αθλητές χάνουν μια ζωή;...Σταματούν τον αθλητισμό;...το στίβο;..τα αγωνίσματα;...Οχι βέβαια.Συνεχίζουν πιό πολύ ρωμαλέοι.

Εσύ γιατί καταθέτεις τα όπλα;...Γιατί λές κουράστηκες;Οτι δεν αντέχεις;...
Ολοι μας έχουμε πάθη και αιώνια λάθη.Θα κάνουμε στίβο...μέχρι του τάφου!
Κοίτα το Σταυρό του Χριστού...και δες το μέγεθος της Αγάπης Του!
Τίποτε άλλο,...αυτό και μόνον αρκεί!

Ο Άγιος Πολύκαρπος του Μπριάνσκ


Αποτέλεσμα εικόνας για ПРЕПОДОБНЫЙ ПОЛИКАРП БРЯНСКИЙ

 Ο Άγιος Πολύκαρπος του Μπριάνσκ κατα κόσμον ήταν ο πρίγκηπας Πέτρος Boryatinskaya,απόγονος του Αγίου Μιχαήλ πρίγκηπα του Τσερνιγκώβ(+20 Σεπτεμβρίου)

 Το όνομα του πρίγκηπα Πέτρου βρίσκεται συχνά στις πράξεις του 16ου αιώνα.Πολέμησε τους Σουηδούς και Λιθουανούς εισβολείς και στό τέλος του 16ου αιώνα εγκατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στην Μονή της Μεταμορφώσεως του Μπριάνσκ.Εκεί εκοιμήθη το 1620 ή 1621.Η μνήμη του τιμάται στις 23 Φεβρουαρίου.

Με τέτοιες κακίες και παρόμοιες τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζεται από το Θεό.

Άγιος Αντώνιος
Σχετική εικόνα
 Οι ψυχικά ακαλλιέργητοι και αμαθείς θεωρούν γελοίο πράγμα τους λόγους και δεν θέλουν να τους ακούν επειδή ελέγχεται η κατάστασή τους και θέλουν να είναι όλοι όμοιοι με αυτούς. 

 Επίσης και εκείνοι που είναι παραδομένοι σε σαρκικά αμαρτήματα φροντίζουν να είναι όλοι οι άλλοι χειρότεροί τους, νομίζοντας οι δυστυχείς ότι επειδή θα είναι πολλοί οι αμαρτάντοντες, θα εξασφαλιστούν οι ίδιοι από την κατηγορία.

 Η χαλαρή ψυχή χάνεται και σκοτίζεται εξαιτίας της κακίας, γιατί έχει μέσα της ασωτεία, υπερηφάνεια, απληστία, θυμό, αυθάδεια, μανία, φόνο, στενοχώρια, φθόνο, πλεονεξία, αρπαγή, πόνο, ψεύδος, ηδονή, ραθυμία, λύπη, δειλία, ασθένεια, μίσος, φιλοκατηγορία, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λησμοσύνη του Θεού. 

Με τέτοιες κακίες και παρόμοιες τιμωρείται η άθλια ψυχή που χωρίζεται από το Θεό.

Αγία Γοργονία:Ένας πρότυπος βίος για όλες τις γυναίκες (23 Φεβρουαρίου)

Αποτέλεσμα εικόνας για Горгония — дочь Григория Назианзина Старшего
Η μακαρία Γοργονία (23 Φεβρουαρίου),ήταν αδελφή του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (25 Ιανουαρίου)και θυγατέρα του Γρηγορίου Ναζιανζηνού του Πρεσβυτέρου και της αγίας Νόννας (5 Αυγούστου).

Από το υποδειγματικό αυτό ζευγάρι δεν έλαβε μόνο την ύπαρξη, άλλα και τον ζήλο για την πίστη.
Μεγάλωσε στην Ναζιανζό, αλλά πάντα θεωρούσε ως αληθινή πατρίδα της την ουράνια Ιερουσαλήμ και ότι η πραγματική ευγένειά της ήταν εκείνη της εικόνος του Θεού που από νεαρή ηλικία προσπαθούσε να καλλύνει με τα στολίδια των αρετών, ιδιαιτέρως δε την αγνεία στην οποία διέπρεπε.
Νυμφευμένη με έναν κάτοικο του Ικονίου, τον Αλύπιο, με τον οποίο έκανε τρεις κόρες, επεδείκνυε στον γάμο την διάθεση των παρθένων αποκλειστικά προς τον Θεό και συμπαρέσυρε πίσω της τον σύζυγό της ως συναθλητή στους αγώνες της αρετής.

Διαφυλάσσοντας το βλέμμα της από κάθε άσεμνο θέαμα, κλείνοντας τα αυτιά της στις μάταιες συζητήσεις ώστε να ακούν μονάχα τα θεία και σωτήρια λόγια, έλεγχε τα ανάρμοστα γέλια μεταμορφώνοντάς τα σε ένα χαμόγελο που φώτιζε ειρηνικά την όψη της και γνώριζε, όπως κανείς άλλος, να συγκρατεί την γλώσσα της και να νοστιμεύει με άλας τα λόγια της ώστε να αποτελούν αίνους στον Κύριο.
Αντίθετα με τόσες άλλες γυναίκες, δεν έχανε τον καιρό της σε επιπολαιότητες, ούτε αντενεργούσε στην φυσική τάξη των πραγμάτων που θέλησε ο Θεός, φροντίζοντας για ενδύματα και στολίδια και παραμορφώνοντας το πρόσωπο της, εικόνα του Θεού, με πούδρες και ψιμύθια.
Ένα καλλώπισμα μόνο γνώριζε, εκείνο της ψυχής από τις άγιες αρετές και το μόνο κοκκινάδι που έβαζε στο ωχρό από την νηστεία πρόσωπο της ήταν το ερυθρίασμα της αιδημοσύνης.

Ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος (1926- 22 Φεβ. 2017). Το «1922» στην ελληνική ιστορία και η απαγόρευση του κινηματογραφικού έργου του-(Ταινία)

Η Ελλάδα- κράτος λογοκρισίας και το «1922»,Θ. Μαλκίδης
Διαβάζοντας το «1984» του Τζορτζ Όργουελ μπορεί ένας πολίτης και ειδικότερα ένας Έλληνας πολίτης να κατανοήσει πως λειτουργεί ένα κράτος, το οποίο πέραν των άλλων, θέλει να ελέγξει ακόμη και την ιστορία.

Το 1922 και ότι αυτό συνεπάγεται για τη Γενοκτονία, τη καταστροφή της Σμύρνης, την προσφυγιά, αποτελεί μία σημαντική τομή στην νεώτερη ελληνική ιστορία. Είναι ίσως χειρότερη από την άλωση της Κωνσταντινούπολης, όπως έχει γραφεί, αφού κόπηκε η οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού με την απώλεια ανθρώπων και τόπων της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Θράκης.

Η στάση του ελλαδικού κράτους έναντι αυτής της απώλειας αγγίζει το κράτος του Όργουελ, αφούκάθε αναφορά, κάθε δραστηριότητα, κάθε βιβλίο, κάθε κινηματογραφική ταινία απαγορεύτηκε, λογοκρίθηκε, αποσιωπήθηκε, ενώ ακόμη και προσφυγικοί σύλλογοι έκλεισαν ως επικίνδυνοι για το καθεστώς.

Η σύναψη συμφώνου φιλίας με την Τουρκία, η πρόταση για Νόμπελ Ειρήνης στον δάσκαλο του Χίτλερ Μουσταφά Κεμάλ, η απόδοση της δήθεν οικίας του Κεμάλ στο τουρκικό δημόσιο, η τιμή στο μαυσωλείο του εμπρηστή της Σμύρνης Κεμάλ από πρωθυπουργούς και υπουργούς της Ελλάδας, η απαγόρευση ερευνών για τη Γενοκτονία (περίπτωση Πολυχρόνη Ενεπεκίδη), η απαγόρευση βιβλίων (περιπτώσεις Τατιάνας Γκρίτση -Μιλλέξ, Αλέξανδρου Διομήδη), η υπονόμευση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, είναι μερικές από τις συνιστώσες της στάσης απαγόρευσης της μνήμης της καθ΄ημάς Ανατολής και της ολοκληρωτικής λογοκρισίας που επέβαλλε το ελλαδικό κράτος.
Μία κορυφαία στιγμή της πολιτικής αυτής επιλογής που προσπάθησε να εξαφανίσει τη μνήμη και την ιστορία αποτελεί και το κινηματογραφικό έργο

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Αρεοβίνδου

Αποτέλεσμα εικόνας για Икона Богородицы «Огневидная»
Η ιστορία της εικόνας αυτής, όπου η Παναγία εμφανίζεται χωρίς να κρατάει τον Χριστό,είναι άγνωστη.Χαρακτηριστικό είναι το έντονο κόκκινο χρώμα της εικόνας. 
Ognevidnaya Θεοτόκου
Ο ναός αυτός υπήρχε απέναντι της βασιλικής πύλης (Μπαλατά), στο σημερινό Χάσκιοϊ της Κωνσταντινούπολης και κτίσθηκε το έτος 598 μ.Χ. από τον αδελφό του αυτοκράτορα Μαυρικίου (582-602), Πέτρο. Το όνομα Αρεόβινδος είχαν επιφανείς στρατιωτικοί της Ανατολής.Τιμάται στις 10 Φεβρουαρίου κυρίως από την Ρωσική Εκκλησία

Οσιος Θεόγνιος επίσκοπος Βιτυλίου, (κοντά στη Γάζα), ΑΓΙΟΙ ΤΟΠΟΙ

  Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΓΝΙΟΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ, ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ

Σε μια υψηλή, πευκόφυτη κορυφογραμμή που δεσπόζει σε όλη την περιοχή ανατολικώς της Αγίας Βηθλεέμ και επιβλέπει μεν κατ’ ανατολάς προς το βαθύπεδο της ηγιασμένης Ερήμου της Ιουδαίας, τη Νεκρά Θάλασσα και τα όρη της Ιορδανίας, δυτικώς δε ατενίζει προς τα υψίπεδα των ορέων της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και των ιερών βουνών της Αγίας Βηθλεέμ, όπου εγεννήθη σαρκί ο Σωτήρ του κόσμου Χριστός Ιησούς, δίδει την ιστορική της μαρτυρία εδώ και δεκαπέντε αιώνες η αρχαία Ιερά Μονή του Οσίου Θεογνίου 
No automatic alt text available.
Όσιος Θεόγνιος, «το μύρον των Μοναχών»

Ο Όσιος Πατήρ ημών Θεόγνιος (425-522 μ.Χ.) είναι περιφανής μορφή του Παλαιστινού Μοναχισμού του 5ου και 6ου αιώνος, άγνωστος σήμερα στους πολλούς, τιμημένος όμως από τον Κύριο με λαμπρή αγιότητα και πολλά θαύματα, χάρη στα οποία στην εποχή του υπήρξε διάσημος στην Αγία Γη, την Αίγυπτο, τη Μικρά Ασία, Καππαδοκία και Κιλικία, έως και στη Βασιλεύουσα Πόλη του Βυζαντίου και τα ίδια τα αυτοκρατορικά ανάκτορα. Σύμφωνα με τη μαρτυρία των συγχρόνων του, ο Όσιος Θεόγνιος αποδείχθηκε άριστος στα μοναχικά κατορθώματα και άμεμπτος στην όλη του πολιτεία, με την οποία εφώτισε τη μοναχική τάξη και πολιτεία, και αργότερα, ως Επίσκοπος, εκόσμησε και την αρχιερωσύνη με τα πνευματικά του ανδραγαθήματα και θεία χαρίσματα· έτσι, ονομάσθηκε «το μύρον των μοναχών», που ευωδίασε «την τε οικείαν ψυχήν και πάντας τους εγνωκότας αυτόν»· χαρακτηρίσθηκε ακόμη «το μέγα αγλάϊσμα όλης της Παλαιστίνης, φανότατος λαμπτήρ της ερήμου και φαιδρότατος φωστήρ της αρχιερωσύνης».

Η μνήμη του Οσίου Θεογνίου εορτάζεται στις 8 Φεβρουαρίου.

Στις μέρες μας είναι αφορμή χαράς εν Κυρίω η εκ νέου επάνδρωση του ηγιασμένου και ιστορικού χώρου της Ιεράς Μονής του με σκοπό, Θεού συνεργούντος, την αναστήλωση, αναβίωση και μελλοντική ανάδειξή της σε ένα ακόμη κέντρο μοναστικό και προσκυνηματικό.
Image may contain: 1 person
Περιεχόμενα

Η παρουσίαση αυτή περιλαμβάνει (α) σύνοψη του Βίου του _Οσίου Θεογνίου, (β) αποσπάσματα ομιλίας που εκφώνησε ο Όσιος Θεόγνιος «Εις τα Βαΐα», (γ) σύντομη περιγραφή της Μονής και της ιστορίας της, (δ) στοιχεία προσβάσεως και επικοινωνίας με τη Μονή και (ε) τροπάρια (απολυτίκια, κοντάκιον και μεγαλυνάριον) του Οσίου Θεογνίου. Σε άλλη υποσελίδα παρουσιάζονται φωτογραφίες και σχεδιαγράμματα της ιεράς Μονής.

Α. Ο Βίος του Οσίου Θεογνίου
Ο συγγραφέας του Βίου του Οσίου Θεογνίου, ο Παύλος ο Ησυχαστής, όταν ήλθε από την Ελλάδα στην Αγία Γη οδηγήθηκε για πρώτη φορά στον Όσιο Θεόγνιο από τον περίφημο Αββά Αλέξανδρο, το Σχολαστικό της Ασκάλωνος, τον οποίον ονόμαζαν «της ημετέρας γενεάς τίμιον μαργαρίτην». Αυτός ο Γέρων Αλέξανδρος επισήμανε στον Παύλο ότι ο μακάριος Θεόγνιος διακρινόταν κυρίως για την καλλιέργεια της αρετής της ταπεινοφροσύνης: «Επειδή το γένος των ανθρώπων εύκολα έλκεται στην αλαζονεία διότι είναι κενόδοξο, γι’ αυτό χρειαζόμαστε διδασκάλους που όχι με σκέτα λόγια, αλλά και με έργα καλλιεργούν τον καλύτερο καρπό, αυτόν της ταπεινοφροσύνης». Και καθώς τού επεσήμαινε τον πόλεμο που προέρχεται από τα δύο βασικά αίτια της αμαρτίας, την ηδονή και την κενοδοξία, τού είπε ότι αν θα συναντήσει τον Όσιο Θεόγνιο οπωσδήποτε θα ωφεληθεί, και αν τον λάβει πνευματικό οδηγό, θα γνωρίσει τον Θεόν· «Σύντυχε τω κυρώ Θεογνίω και πάντως ωφεληθήση· σύντυχε Θεογνίω και γνώση Θεόν υπό τοιούτου ανδρός προς ζωήν ποδηγούμενος».
Λίγη από αυτήν την ωφέλεια θα αποκομίσουμε και εμείς από όσα γράφονται ακολούθως.

Από την Καππαδοκία στην Αγία Πόλη

Ο Όσιος Πατήρ ημών Θεόγνιος γεννήθηκε περί το έτος 425 μ.Χ. στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας, συγκεκριμένα στην πόλη Αραράθεια· καθώς λοιπόν και οι άλλες δύο μεγάλες μορφές του Παλαιστινού Μοναχισμού, ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος και ο Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης, και άλλοι μεγάλοι Άγιοι, έτσι και ο Όσιος Θεόγνιος προήλθε από την ευλογημένη Καππαδοκία. Ενώ

«Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει δεν θέλω. Και υπάρχει δεν θέλω, γιατί τελικά δεν αγαπώ».

π.Γεωργίου Δορμπαράκη
Μικρές στάσεις στην Κλίμακα του Αγ.Ιωάννου(1)

  «Μερικοί κοσμικοί που ζούσαν αμελώς με ερώτησαν: «Πώς μπορούμε εμείς που ζούμε με συζύγους και είμαστε περικυκλωμένοι με τόσες κοινωνικές υποχρεώσεις ν’ ακολουθήσουμε τη μοναχική ζωή»; Και τους απήντησα: «Όσα καλά μπορείτε, να τα κάνετε· κανένα να μη περιγελάσετε, κανένα να μη κλέψετε, σε κανένα να μην ειπήτε ψέματα, κανένα να μη περιφρονήσετε, κανένα να μη σκανδαλίσετε. Σε ξένο πράγμα και σε ξένη γυναίκα να μην πλησιάσετε. Αρκεσθήτε στην ιδική σας γυναίκα (πρβλ. Λουκ. Γ΄ 14). Εάν ζήτε έτσι, «ου μακράν εστε της βασιλείας των ουρανών» (Μάρκ. ιβ΄ 34)» (λόγ. α΄ 38).

 Είναι παγίδα που σου στήνει πολλές φορές εκ δεξιών ο πονηρός: «ας ήμουνα καλόγερος. Να ζούσα ελεύθερος· με ψυχική ανάταση· με προσευχή. Να ζούσα την αληθινή πνευματική ζωή. Τώρα όμως, μέσα στον κόσμο, μπλεγμένος στη ρουτίνα της ζωής, αλυσοδεμένος με τα δεσμά της οικογένειας και των κοινωνικών υποχρεώσεων, υποχρεωμένος να λέω τα κατά συνθήκη λεγόμενα ψέματα, με το κεφάλι πάντοτε κάτω, δεν γίνεται τίποτα». Και σου δημιουργεί ο αρχέκακος ένα άλλοθι αμέλειας: δεν κάνω τίποτε, ή κάνω ελάχιστα, γιατί ακριβώς δεν μ π ο ρ ώ να κάνω κάτι άλλο. Γιατί έτσι είναι η «κανονικότητα» της ζωής μέσα στον κόσμο.
Και ησυχάζεις μ’ αυτόν τον τρόπο την ένοχη συνείδησή σου. Και πείθεσαι μάλιστα ότι η χριστιανική ζωή είναι μόνο για τους μοναχούς και τους καλόγερους. Σαν την κυρία κάποτε που απηυδισμένη από τα οικογενειακά της βάρη, από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας με τον σύζυγο και τα παιδιά της, μου είπε με απόλυτη σοβαρότητα: «Θέλω να πάω σε ένα μοναστήρι. Εκεί μόνο θα βρω τη γαλήνη που έχω ανάγκη. Εκεί θα ζήσω την πνευματική ζωή που ονειρεύομαι». Και το πίστευε. Και το ‘χε σχεδόν αποφασισμένο.

Κι είναι παγίδα, γιατί υπάρχει αληθοφάνεια: αυτό δείχνει η πραγματικότητα των πολλών, ακόμη και των χριστιανών, των ανθρώπων της Εκκλησίας. 
 Αλλά έτσι χωρίς να το καταλάβεις, παρασύρεσαι στην αίρεση της διάσπασης της χριστιανικής ζωής. Στην αθέλητη και ανεπίγνωστη υποβάθμιση του λόγου του Χριστού, ή ακόμη χειρότερα, στον παραμερισμό Του από τη ζωή σου, γιατί τάχα δεν τα κανόνισε όπως έπρεπε: ζητάει το θέλημα του Θεού, που είναι τελικά όμως μόνο για τους λίγους, για τους εκλεκτούς! Σαν να υπάρχουν δύο ευαγγέλια!

Ο άγιος Ιωάννης σε προσγειώνει, γιατί σε αγαπά: η αμέλεια της χριστιανικής ζωής στον κόσμο δεν έχει δικαιολογία, δεν έχει άλλοθι. Είσαι κοντά στη βασιλεία του Θεού, είσαι μέσα στον Χριστό δηλαδή, αν προσπαθείς στην ουσία ένα πράγμα: να κρατάς λίγο την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Να μην τον αδικείς σε οτιδήποτε πρώτα, και ό,τι καλό μπορείς να του κάνεις, να το κάνεις χωρίς δισταγμό. Και κυρίως: αφού είσαι έγγαμος, μην ξενοκοιτάς. Μένε πιστός στο στεφάνι σου!
Δεν είπε τυχαία ο όσιος γέρων Παΐσιος: «Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Υπάρχει δεν θέλω. Και υπάρχει δεν θέλω, γιατί τελικά δεν αγαπώ».

Στον εικοστό αιώνα Φαρισαίοι ήσαν οι φύλακες των αθέων ολοκληρωτικών καθεστώτων

  Αποτέλεσμα εικόνας για gulags orthodox christians
Στον εικοστό αιώνα Φαρισαίοι ήσαν οι φύλακες των αθέων ολοκληρωτικών καθεστώτων, η νομενκλατούρα τους. Θέλησαν να εξοντώσουν τον Χριστό με τις μεθοδεύσεις τους. Ηττήθηκαν κατά κράτος. Καταποντίστηκαν. Οι σύγχρονοι φαρισαίοι επανέρχονται στις μεθόδους των προγόνων τους, της εποχής του Χριστού.
 Κατασκευάζουν ανύπαρκτες κατηγορίες, ότι ο χριστιανισμός οδηγεί στη θρησκευτική ανελευθερία και πρέπει να εξοβελιστεί από τη δημόσια σφαίρα, ως γνήσιοι υποκριτές διαστρέφουν την αλήθεια και την φύση των πραγμάτων και τη διαστροφή την ονοματίζουν «εκσυγχρονισμό», βρίσκουν προδότες εντός του Χριστιανισμού, δημιουργούν λόμπι πίεσης της πολιτικής εξουσίας για να περνούν την ιδεολογία τους και πιστεύουν ότι έτσι θανατώνουν τον Χριστό….
Όμως και αυτοί απατώνται. Θα ηττηθούν.-
Από το βιβλίο του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς «Άνθρωπος και Θεάνθρωπος»

Τίς ὁ νούς της Θείας Λειτουργίας


Ἅγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας

α)Στὴν τελετουργία τῶν ἁγίων καὶ ἱερῶν Μυστηρίων διακρίνουμε, ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ τὸ ἔργο τῆς λειτουργίας, ποὺ εἶναι ἡ μεταβολὴ τῶν τιμίων δώρων σὲ θεῖο σῶμα καὶ αἷμα, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸ σκοπό, ποὺ εἶναι ὁ ἁγιασμὸς τῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι, μεταλαμβάνοντας, κατορθώνουν νὰ κερδίσουν τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ ν' ἀποχτήσουν σὰν κληρονομία τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μαζὶ μὲ ὅλα τ' ἀγαθὰ ποὺ ἀκολουθοῦν.

β)Ὡς προπαρασκευὴ δὲ καὶ τελείωμα, στὸ ἔργο καὶ στὸ σκοπὸ ποὺ ἀναφέραμε, πρέπει νὰ ἰδοῦμε τὶς εὐχές, τὶς ψαλμωδίες, τὶς ἀναγνώσεις τῶν θείων Γραφῶν καὶ ὅλα γενικά, ὅσα τελοῦνται ἤ λέγονται μὲ ἱεροπρέπεια πρὶν καὶ μετὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν τιμίων δώρων. Καί, ἂν καὶ ὁ Θεὸς μᾶς δίνει δωρεὰν ὅλα τὰ ἅγια καὶ τίποτε ἀπ' αὐτὰ δὲν προσφέρουμε πρῶτοι ἐμεῖς σὰν δικό μας — γιατί ὅλα εἶναι εὐεργεσίες του — ὅμως, μᾶς δεσμεύει μὲ τὴν ἀπαίτησή του, πὼς πρέπει πρῶτα νὰ γίνουμε ἱκανοὶ γιὰ νὰ τὰ δεχτοῦμε καὶ ἔπειτα, κατ' ἀνάγκη, νὰ τὰ διατηρήσουμε. Καὶ σὲ κανέναν δὲν θὰ μετάδινε τὸν ἁγιασμὸ του ἂν δὲν πλησίαζε τὰ ἄχραντα Μυστήρια μ' αὐτὴ τὴ διάθεση. Ἔτσι ἀκριβῶς ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ βροῦμε τὸν ἁγιασμό μας στὸ βάπτισμα, στὸ χρῖσμα καὶ στὸ δεῖπνο του, τὴν ἁγία καὶ φρικτὴ Τράπεζά του.

γ)Κι αὐτὸ ἴσα - ἴσα μᾶς φανέρωσε μὲ τὴν παραβολή του γιὰ τὸ σπορέα, ὅπου λέει: βγῆκε ὁ σποριάς, ὄχι νὰ ὀργώσει τὴ γῆ, μὰ γιὰ νὰ «σπείρει» (Ματθ. ιγ' 3)· γιατί τὸ ὄργωμα καὶ κάθε ἄλλη προπαρασκευὴ πρέπει νὰ γίνει πρὶν ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους.

δ)Ἐπειδή, λοιπόν, ἦταν ὑποχρεωτικὸ στὴ σειρὰ τῶν ἁγίων μυστηρίων νὰ γίνεται ἔτσι, δηλ. νὰ εἴμαστε προετοιμασμένοι κατάλληλα καὶ πλήρως προπαρασκευασμένοι γιὰ νὰ προϋπαντήσουμε τὸν Κύριο, ἔπρεπε νὰ ὑπάρχουν μέσα στὴν ἱερὰν ἀκολουθία τῆς λειτουργίας καὶ αὐτὰ τὰ κείμενα — ὅπως ὑπάρχουν. Σ' αὐτὸ ἀκριβῶς μᾶς βοηθοῦν οἱ εὐχές, οἱ ψαλμωδίες καὶ ὅ,τι ἄλλο μὲ ἱεροπρέπεια γίνεται ἤ λέγεται κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας. Γιατί, ὁλ' αὐτά, μᾶς ἁγιάζουν καὶ μᾶς προδιαθέτουν μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, πρῶτα νὰ δεχτοῦμε, ὅπως πρέπει, τὸν ἁγιασμὸ καὶ μετὰ νὰ τὸν κρατήσουμε σίγουρα μέσα μας, μὲ τὴν πιὸ δυνατὴν ἀσφάλεια.

ε)Ὁ ἁγιασμός μας ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία γίνεται μὲ δύο τρόπους. Στὸν πρῶτο τρόπο, τὸν βλέπουμε νὰ μπαίνει μέσα μας ὡς ὠφέλεια ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς εὐχές, τοὺς ψαλμοὺς καὶ τὰ ἁγιογραφικὰ ἀναγνώσματα. Οἱ εὐχές, ποὺ σὰν προσευχὴ ἀναπέμπουμε, ἐπιστρέφουν στὸ Θεὸ καὶ προξενοῦν τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας∙ ὅπως ἀκριβῶς καὶ οἱ ψαλμωδίες μας, ποὺ ἐξιλεώνουν τὸν Κύριο καὶ τὸν κάνουν νὰ στρέψει γλυκὰ τὸ βλέμμα του πρὸς ἐμᾶς. «Θῦσον γὰρ - λέγει ὁ ψαλμωδὸς - τῷ Θεῷ θυσίαν αἰνέσεως, καὶ ἐξελοῦμαι σε καὶ δοξάσεις με» (Ψαλμ. μθ', 14-15).

 Μετά, τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφὴ μᾶς φανερώνουν καθαρώτατα τὴν ἐπιείκεια καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, καθὼς ἐπίσης τὴ δικαιοσύνη καὶ τὴν

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017

Πτυχές από τον βίο του γέροντα Κυρίλλου,πνευματικού των ρώσων πατριαρχών

Αποτέλεσμα εικόνας για СТАРЦЫ. АРХИМАНДРИТ КИРИЛЛ (ПАВЛОВ)
Εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα,21 Φεβρουαρίου 2017,και σε ηλικία 98 ετών ο πατήρ Κύριλλος Παβλώφ,ηγούμενος της Λαύρας της Αγ.Τριάδος  του Αγίου Σεργίου του Ράντονεζ.
Ήταν πνευματικός πατέρας τόσο του Πατριάρχη Μόσχας Αλεξίου του Β',όσο και των προκατόχων του Αλεξίου του Α΄και Ποίμενος.Ήταν όμως και πνευματικός καθοδηγητής χιλιάδων ορθοδόξων μοναχών και λαϊκών απ'όλες τις κοινωνικές ταξεις και θεωρούνταν ως ένας εν ζωή άγιος.

Το μπλογκ μας παρουσιάζει κάποιες πτυχές από τον βίο του μεγάλου αυτού σύγχρονου γέροντος

Αποτέλεσμα εικόνας για СТАРЦЫ. АРХИМАНДРИТ КИРИЛЛ (ПАВЛОВ)
Το κατά κόσμον όνομα του π.Κυρίλλου ήταν Ιβάν Ντιμιτρίεβιτς και γεννήθηκε σε μία οικογένεια χωρικών στο Κασίμωφ της Ρωσίας.Μέχρι τα δώδεκά του χρόνια έζησε υπό την επήρρεια του αδελφού του ο οποίος ήταν άθεος.Μετά την περάτωση των σπουδών του στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο,εργάστηκε ως τεχνικός σε μεταλλουργική βιομηχανία.


Ο π.Κύριλλος ήταν στο μέτωπο έξι χρόνια στρατολογημένος στον Κόκκινο Στρατό.Συμμετείχε στον μεγάλο πατριωτικό πόλεμο και στην μάχη του Στάλινγκραντ με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.Συμμετείχε και στην μάχη της Λίμνης Μπάλατον(εδώ).

  Βρήκε τον Θεό ακρίβως κατά την διάρκεια αυτών των αιματηρών μαχών.Ευρισκόμενος στο μέτωπο,κατά Θεία Πρόνοια,βρήκε μέσα στα χαλάσματα ενός σπιτιού,ένα Ευαγγέλιο.Το πήρε,το άνοιξε και άρχισε να το

«Άγιε Νικόλαε, να ανέβης μαζί με το νερό, εάν θέλης να σου ανάβω το κανδήλι»


Στην Σκήτη των Ιβήρων, ο Γερο-Νικόλαος από την Συνοδία των Μαρκιανών μου διηγήθηκε για έναν Πατέρα, που είχε και αυτός παιδική απλότητα, ότι κάποτε, όταν είχε στερέψει το πηγάδι τους, είχε κατεβάσει την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο ξηροπήγαδο, με το σχοινί δεμένη από τον χαλκά, και είπε:


- Άγιε Νικόλαε, να ανέβης μαζί με το νερό, εάν θέλης να σου ανάβω το κανδήλι, αφού μπορείς να το κάνης αυτό. Βλέπεις, έρχονται τόσοι άνθρωποι, και δεν έχουμε λίγο κρύο νερό να τους δώσουμε.

Ω του θαύματος! το νερό ανέβαινε σιγά – σιγά, και η εικόνα του Αγίου έπλεε επάνω, μέχρι που την έπιασε με τα χέρια του, την ασπάσθηκε με ευλάβεια και την πήγε στο Ναό. (Αυτό έγινε πριν από πενήντα χρόνια περίπου).


Από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου«Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα»