ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

Κυριακή, το ορμητήριο της Βασιλείας


 Ἀποτελεῖ ἀδήριτη ἀνάγκη νὰ ἀνακαλύψουμε ξανά τὸν μονάδικά πασχάλιο χαρακτήρα τῆς Κυριακῆς καὶ νὰ ἀποκαταστήσουμε τὰ ἀρχαῖα προνόμια της. Ἡ Κυριακὴ ἀποτελεῖ τὴν πρώτη ἀλλὰ καὶ τὴν ὀγδόη ἡμέρα, τὴν ἐναργέστατη εἰκόνα τῆς ἀνεσπέρου ἡμέρας τῆς Βασιλείας τοῦ Κυρίου. Ἀποτελεῖ τὸ ἑβδομαδιαῖο Πάσχα καὶ ἔχει τὸν χαρακτήρα δεσποτικῆς ἑορτῆς.


 Ἀπὸ αὐτὴν εἰσέρχεται ἄπλετο τὸ φῶς τῆς Βασιλείας στὴν Ἱστορία καὶ ἀπὸ αὐτὴν λαμβάνει φῶς καὶ χρῶμα τὸ γκρίζο τῆς καθημερινότητας μας. Ἡ μὴ μετοχὴ στὴν εὐχαριστιακὴ τράπεζα κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἀπολύτως ἀδιανόητη καὶ ἀποτελεῖ προσβολὴ στὴν ἀγάπη τοῦ Κυρίου ποὺ ἀν καὶ ἀναξίους ἀναγκάζει ἡμᾶς εἰσελθεῖν στὸ μεγάλο δεῖπνο. Τὴν Κυριακὴ δὲν πενθοῦμε καὶ δεν γονατίζουμε ἀλλὰ προσευχόμαστε ὄρθιοι διακηρύττοντας ὅτι καὶ ἐμεῖς εἴμαστε υἱοί τῆς Ἀναστάσεως. Κατὰ τὴν Κυριακὴ δὲν δουλεύουμε ἀλλὰ δίνουμε χρόνο καὶ χῶρο γιὰ να συναντήσουμε τὸ Θεὸ καὶ τοὺς ἀλλους ἀνθρώπους. Ἡ Κυριακὴ εἶναι τέλος καὶ ἀρχή τῆς ἑβδομάδας καὶ τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ἀφετηρία καὶ προορισμός. Ἀπὸ καὶ πρὸς τὴ θεία κοινωνία. Σὲ αὐτὴν συντελεῖται τὸ «ἤδη καὶ ὄχι ἀκόμη», τὸ «ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστί». Ἡ πρόγευση καὶ ἡ προσδοκία.
Δεν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶμαστε πολίτες τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καὶ νὰ μην εἴμαστε μέλη μιας συγκεκριμένης εὐχαριστιακῆς κοινότητας μέσα στὴν ὁποία ζοῦμε τὸ γεγονὸς τῆς Ἐκκλησίας, συγκροτοῦμε τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, λειτουργοῦμε «ἐν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾶ καρδίᾳ» ἀποτελοῦμε ἀλλήλων μέλη, θεραπευόμαστε, ἀνεχόμαστε, μαθαίνουμε νὰ ἀγαποῦμε, ἐνεργοποιοῦμε τὰ χαρίσματα μας εἰς διακονίαν τοῦ σώματος καὶ χαιρόμαστε τὰ χαρίσματα τῶν ἀδελφῶν μας, ἔχουμε θέση καὶ ἀποστολή, ἡ παρουσία μας εἶναι πολύτιμη καὶ ἡ ἀπουσία μας αἰσθητή.

Στὸ λειτουργικὸ φῶς ἡ καθημερινότητα ἀποκαλύπτει τὶς ἐσχατολογικές της διαστάσεις. Ὁ ἄλλος ἄνθρωπος, ὁ συγκεκριμένος αὐτὴν τὴ στιγμή πλησίον, ὁ ἐλάχιστος ἀναγνωρίζεται ὡς ὁ ἴδιος ὁ Χριστός στὸ φοβερὸ βῆμα τοῦ ὁποίου θὰ δώσουμε λόγο γιὰ τὰ ἁπλὰ καὶ καθημερινά που κινδυνεύουμε νὰ παραθεωρήσουμε. Ἡ συναίσθηση τῶν ἐσχατολογικῶν διαστάσεων τῆς καθημερινότητας ἀπαιτεῖ διαρκὴ ἐγρήγορση καὶ ἀδιάλειπτη προσευχή.
 Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ καρδιά που γεύεται τὴν συγχώρεση, τὸ χάρισμα τοῦ χρέους τῶν μυρίων ταλάντων κατὰ τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου, δὲν εἶναι δυνατόν «νὰ πνίγει τὸν ἀδελφὸ διὰ τὰ δηνάρια», ἀλλὰ πλατύνεται καὶ συγχωρεῖ. Οἱ θλίψεις ἄλλωστε καὶ οἱ περιστάσεις τοῦ βίου μπροστὰ στὸ φῶς τῆς βασιλείας σμικρύνονται καὶ χάνουν τὴ φοβερή τους ὄψη. Ἀκόμη καὶ ὁ θάνατος καὶ οἱ σκιές του ὑποχωροῦν ἐμπρὸς στὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως ποὺ ἔχει ἀρχίσει ἤδη νὰ ἀνατέλλει στὴν καρδιά τοῦ πιστοῦ.


π. Ἠλία Κουτραφούρη

Ο περισσότερος κόσμος όταν με έβλεπε γελούσε και πάντα μου έκαναν την ίδια ερώτηση: Είσαι άρρωστη;»

«Πάντα λέω πως μπορεί να με πέταξε η κοινωνία αλλά ο Θεός όχι…»

Της Χριστιάνας Διονυσίου


Η ψυχή αυτής της γυναίκας…Είναι γεμάτη αγάπη και καλοσύνη. Έχει πολλές αρετές και μέσα της κρύβει μια απίστευτη ομορφιά. Σου εμπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη, η παρέα μαζί της είναι αλλιώτικη, γεμάτη ηρεμία και γαλήνη. Δυστυχώς όμως, από τότε που ήταν μικρή, την “πυροβολούν” με αδιάκριτα βλέμματα, λέξεις και λόγια που τρέχουν σαν ποτάμι, ανεξέλεγκτα, χωρίς κανένα φιλτράρισμα.
Ο κάθε άνθρωπος, έχει κάτι ιδιαίτερο, κάτι μοναδικό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τα πλήθη. Ζούμε όμως σε έναν κόσμο που έχει την τάση να κρίνει βάση της εξωτερικής εμφάνισης. Να καταδικάζει ότι δεν του ταιριάζει και να γυρίζει την πλάτη και μάλιστα χωρίς δεύτερη σκέψη, σε ότι δεν του αρέσει.


Η Μαρία Λοΐζου από το Λιοπέτρι αναφέρει στο ant1iwo:
«Γεννήθηκα στις 15/4/1969 στο Λιοπέτρι και έχω 3 αδέλφια. Πέρασα πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, γεμάτα μοναξιά λόγω της κοινωνικής απόρριψης που βίωνα. Εκφοβισμός, πειράγματα και γελοιοποίηση. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν να έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση, επιθετικότητα και κατάθλιψη.
Γεννήθηκα με Λιποδυστροφία (έτσι λέγεται η μη ομαλή κατανομή λίπους στο σώμα). Συνήθως σημαίνει αύξηση του λίπους σε ορισμένες περιοχές και απώλεια λίπους από άλλες. Μπορεί να εμφανιστούν: α) αύξηση λίπους στον αυχένα, την κοιλιά, το στήθος και κάποια εσωτερικά όργανα, κυρίως συκώτι και καρδιά και β) απώλεια λίπους στα μάγουλα, τους γλουτούς, τα χέρια και τα πόδια. Η απώλεια λίπους ονομάζεται και λιποατροφία. Άγνωστα παραμένουν ακόμα τα αίτια και οι μηχανισμοί που προκαλούν τη λιποδυστροφία.
Όταν ήμουν βρέφος, μια κυρία είπε στην μητέρα μου: «Να το δω το μωρό; Είναι αυτό που λένε ότι μοιάζει με τέρας;». Ο περισσότερος κόσμος όταν με έβλεπε γελούσε. Μερικές συγχωριανές μου είχαν πει τότε: «Αν είχα έτσι μωρό, θα το πετούσα στους σκύλους να το φάνε» και «αν είχαμε έτσι άσχημη κόρη θα την πετούσαμε στο πηγάδι».

Και θεις τα γόνατα συν πάσι τοις άλλοις προσηύξατο



Στο στίχο αυτό ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει τον απόστολο Παύλο να γονατίζει και να προσεύχεται με τους πρεσβυτέρους, αφού πλέον έχει τελειώσει την αποχαιρετιστήρια ομιλία του προς αυτούς.
 Η προσευχή αυτή έρχεται να επισφραγίσει την ενότητά τους και την αδιάσειστη εμπιστοσύνη τους στην πρόνοια του Θεού. Αξίζει να σημειωθεί πως οι πρώτοι χριστιανοί είχαν τη συνήθεια να προσεύχονται γονατιστοί ως ένδειξη συντριβής έναντι του Κυρίου και επίσης να προσεύχονται θερμά προς τον Κύριο όταν θα χωρίζονταν μεταξύ τους για κάποιο ταξίδι.

 Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός συχνά αποσυρόταν και προσευχόταν, θέλοντας εμπράκτως να μας διδάξει τη μεγάλη αξία της προσευχής στη ζωή μας. Χαρακτηριστική είναι η προσευχή του Κυρίου στο όρος των Ελαιών πριν από το θείο πάθος και η υπόμνησή Του προς τους μαθητές: «προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν».
  Κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος η προσευχή είναι «συνουσία και ένωση του ανθρώπου με το Θεό, συμφιλίωση με το Θεό, γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς, τοίχος που μας προστατεύει από τις θλίψεις, συντριβή των πολέμων, έργο των αγγέλων, η μελλοντική ευφροσύνη, πηγή των αρετών, πρόξενος των χαρισμάτων, αποκάλυψη των μελλοντικών πραγμάτων». 
 Η προσευχή είναι κοινό έργο των ανθρώπων και των αγγέλων και διαφοροποιεί τους πρώτους από τα άλογα ζώα. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι περιτειχισμένος με την προσευχή, τότε εύκολα τον υποτάσσει ο διάβολος και τον κάνει δεκτικό κάθε αμαρτίας, όπως ο εχθρός εύκολα κυριεύει μια πόλη που δεν έχει κανένα τοιχόκαστρο (πρβλ. Μαργαρίται Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί προσευχής).

Η προσευχή συνοδεύει κάθε φάση και έκφανση της ζωής του χριστιανού: «Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή. Και τη δυσκολία και τη θλίψη, τις κάνει προσευχή. Η προσευχή ωφελεί σε όλα, και στα πιο απλά...»

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Η μελαγχολία τών Παλαιολόγων

Φώτη Κόντογλου
Αποτέλεσμα εικόνας για περιβλεπτος,μυστρας παλαιολογος ,κοντογλου
 Τὸν καιρὸ ποὺ δούλευα στὸν Μυστρᾶ, τύχαινε πολλὲς φορὲς νὰ βρεθῶ μοναχὸς μέσα στὴν Περίβλεπτο. Τ᾿ ἀπόγεμα ἡ ἐκκλησία σκοτείνιαζε κι ἀγρίευε. Ἀπὸ πάνου ἀπὸ τὴν σκαλωσιὰ ἄκουγα πατήματα.
 «Κανένα φάντασμα θὰ περπατᾷ», συλλογιζόμουνα, καὶ γύριζα τὸ κεφάλι μου πάντα κατὰ τὸ μέρος ποὺ στεκόντανε ζωγραφισμένοι οἱ στρατιῶτες καὶ οἱ πολεμάρχοι. Στεκόντανε στὴ σειρὰ ἕνα γῦρο, λίγο ψηλότερα ἀπὸ τὸ χῶμα, οἱ περισσότεροι μὲ βγαλμένα μάτια, τρυπημένοι στὸ στῆθος, πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς κομματιασμένοι ἀπὸ τὶς σπαθιές. Σὲ πολλὰ κεφάλια εἶχε ἀπομείνει γερὸ ἕνα μάτι μοναχά, μὰ κεῖνο τὸ μάτι ἔβλεπε σὰν δέκα ζωντανά.Μνήσθητί μου, Κύριε! Χρόνια πέρασα μέσα σὲ κείνη τὴν ἐκκλησιά, καὶ μ᾿ ὅλα τοῦτα ἀνατρίχιαζα, σύγκρυο μὲ διαπερνοῦσε. Κεῖνοι οἱ χορταριασμένοι τοῖχοι ἤτανε ζωντανοί, καρδιὲς χτυπούσανε, νεῦρα τανυζόντανε, σπαθιά, σαργίτες, ταρκάσια, σκουτάρια τρίζανε ἀπάνω στὰ κορμιά. «Καὶ ἰδού, σεισμὸς καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ, ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. Καὶ εἶδον· καὶ ἰδοὺ ἐπ᾿ αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ᾿ αὐτὰ δέρμα ἐπάνω. Καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτὰ τὸ πνεῦμα καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα».

  Ἐτοῦτοι εἶναι οἱ τελευταῖοι στρατιῶτες τοῦ Παλαιολόγου, τότε ποὺ ἤρτανε καὶ πιάσανε γιὰ μετερίζι τῆς ἀπελιπισίας τὸ φημισμένο βουνὸ τοῦ Ταϋγέτου, σιμὰ στὴν ἀρχαία Σπάρτη. Ἀνεμοδαρμένο ἀπάνου στὸν βράχο, μαραζωμένο, τὰ μάτια τους μελανιασμένα καὶ λαμπερὰ ἀπὸ τὴν θέρμη, ἀπὸ τὴν ἀγρύπνια καὶ τὴν ἀγωνία. Ἀνατολῖτες, στρατολογημένοι ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Σηλύβριας, τῆς Μαύρης Θάλασσας, τὴν Ἀγχίαλο, τὴν Καβάρνα, κι ἄλλοι ντόπιοι ἀπ᾿ τὸν Δρόγγο τῶν Σκορτῶν, τὸ Σάλαβρο, τὸ Βοίτουλο, τὴ Μάνη, τὴ Γρεμπενή, τὸν Ἀϊτὸ κ.ἀ., αἵματα παλιά. Δὲν εἶναι στρατιῶτες βαριοί, μὲ κορμιὰ δυνατά. Τὰ χέρια τους καὶ τὰ ποδάρια τους εἶναι κοκκαλιασμένα, τὰ κορμιὰ λιγνά, περπατᾶνε ἐλαφρὰ σὰν φαντάσματα, πολεμιστὲς ἑνὸς βασιλείου ποὺ δὲν εἶναι τούτου τοῦ κόσμου. «Θεία παρεμβολή, θεηγόροι ὁπλῖται παρατάξεως Κυρίου». Σὰν τὸν ἀφέντη τους τὸν Κωνσταντῖνο, ξέρουνε τὸ κακὸ τὸ ριζικό τους.

Αποτέλεσμα εικόνας για περιβλεπτος,μυστρας παλαιολογος ,κοντογλου
Κι οἱ ἄλλοι οἱ σύντροφοί τους εἶναι παραπονεμένοι, μὰ τοῦτος εἶναι πολὺ θλιμμένος, φαρμάκι στάζει ἀπὸ τὸ στόμα του. Στέκεται σὰν πουλὶ ἀναφτερουγιασμένο. Στό ῾να

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Άγ.Ιωάννης της Κόρμα-Το άφθαρτο λείψανό του και οι προφητείες του.(18/31 Μαίου 1917)

Αποτέλεσμα εικόνας για Святой праведный Иоанн Кормянский
Ὁ Ἰωάννης Γκάσκεβιτς γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1837 στό Στρεσίν τῆς Λευκορωσίας καί ήταν γιός θερέως. Ἡ κατά Θεόν πορεία του προφητεύθηκε από ἕναν διά Χριστόν Σαλό ἐνώ τόν κυοφοροῦσε ἡ μητέρα του!Βλέποντάς την μία μέρα στον ναό κατά την Θεία Λειτουργία,γονάτισε μπροστά της και είπε:«Θα ήθελα να πάρω μία ευλογία από αυτόν,αλλά δεν θα ζω τότε»
Σχετική εικόνα
 Φοίτησε στήν Ἱερατική Σχολή τοῦ Μογκίλεφ και νυμφεύθηκε τό 1862 την Μαρία,κόρη ενός ιερέα.Την ίδια χρονιά δέχθηκε τήν ιερωσύνη.
Στο χωριό Σέρστιν γεννήθηκαν τέσσερα από τα παιδιά του π.Ιωάννη και της πρεσβυτέρας Μαρίας:τρεις γιοί-ο Μιχαήλ,ο Ιγνάτιος και ο Συμεών και μία κόρη,η Τατιάνα.
Αποτέλεσμα εικόνας για Святой праведный Иоанн Кормянский
Ο ναός της Ανακομιδής του λειψάνου του Αγ.Νικολάου,στο χωριό Ογκορόντνια του Γκόμελ,όπου εφημέρευε ο Άγιος Ιωάννης της Κόρμα

 Ἀπό τό 1876 εφημέρευε στό χωρίο Ὀγκορόντνια του Γκόμελ(Λευκορωσία)Εκεί η Μαρία γέννησε άλλα τρία παιδιά:μία κόρη,την Άννα και δύο γιούς:τον Πλάτωνα και τον Ιωάννη.
Αποτέλεσμα εικόνας για Святой праведный Иоанн Кормянский
Ήταν ελεήμων και βοηθούσε όσο μπορούσε τις χήρες και τα ορφανά.
 Μετά από προσκύνημα στή Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, έλαβε ευλογία από του γέροντες της Λαύρας και έζησε σάν μοναχός μέσα στήν οἰκογένειά του. Βιαστής της σωτηρίας του, νήστευε αυστηρά καί συνεχώς ἔλεγε τήν ευχή του Ἰησού. Χαριτωμένος από τό Ἅγιο Πνεῦμα, εκδίωκε πονηρά πνεύματα καί προφήτευε τά επερχόμενα.

 Προεῖδε τήν ἐπερχόμενη ἐπανάσταση καί προείπε γιά τούς ποταμούς αἱμάτων πού θά κατέκλυζαν τήν Ρωσική γη.
Αποτέλεσμα εικόνας για Святой праведный Иоанн Кормянский
Στον μικρότερο γιό του Ιωάννη είπε:''Εσύ παιδί μου θα παραδωθείς στον σατανά''Πραγματικά,μετά τον θάνατο του πατέρα του ο νεαρός Ιωάννης προσχώρησε στους ''ανανεωτές'' και έπεσε σε σχίσμα.Αργότερα όμως μετάνιωσε και έλαβε μαρτυρικό θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.Η μνήμη του Αγ.Ιωάννη της Κόρμα του Β',τελείται στις 25 Ιανουαρίου.
Αποτέλεσμα εικόνας για Святой праведный Иоанн Кормянский
 Μία άλλη φορά,κατα την Θεία Λειτουργία ο π.Ιωάννης είδε ένα σταυρό πάνω από τον ναό.Είπε τότε στον γιό του:
«Η Παναγία θα σε επισκεφτεί και μετά ο ναός θα κλείσει»Πραγματικά αυτό έγινε το 1930.Πολλοί θυμόνταν πως ήλθε στον ναό μία γυναίκα ντυμένη με ασυνήθιστα για την περιοχή,ρούχα.Πλησίασε στο Άγιο Ποτήριο.Όλοι την κοίταζαν αποσβολωμένοι.Όταν ο π.Ιωάννης ο νεότερος βγήκε το Άγιο Ποτήριο στην Ωραία Πύλη το αίμα από το ποτήριο άρχισε να βράζει.Ο ιερέας τρόμαξε και η γυναίκα εξαφανίστηκε.Μετά από λίγο καιρό έκλεισαν τον ναό και εξόρισαν τον π.Ιωάννη(τον Β΄)


Απεβίωσε ειρηνικά τό φθινόπωρο του 1917.Προείδε τόν θάνατό του καί ενταφιάσθηκε στό ναό της ενορίας του από τους τέσσερις ιερείς γιούς του:τον Πλάτωνα,τον Ιωάννη,τον Μιχαήλ και τον Συμεών.
Ο Άγιος Ιωάννης συνήθιζε να λέει:Θα χοροπηδάνε επάνω μου αλλά το φέρετρο θα είναι γερό» Πράγματι κατά τήν δεκαετία του ’50 οι Σοβιετικοί μετέτρεψαν τόν ναό σέ αίθουσα χορού. 
Κατά τήν διάρκεια ἐργασιών στά θεμέλια, βρέθηκε ο τάφος του π. Ἰωάννη, αλλά δέν ἀνοίχθηκε.


 Η ανακομιδή του έγινε τήν 27η Αὐγούστου 1997, μέ τήν εὐκαιρία της ἐπισκέψεως τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ἀλεξίου Β’. Τότε τό Λείψανο του ἁγίου κληρικού ἀνακομίσθηκε αδιάφθορο καί μεταφέρθηκε στόν ἐνοριακό ναό της Κόρμας, όπου καί σήμερα φυλάσσεται.
Τό 2000 ἡ Πατριαρχική Ἐξαρχεία τῆς Λευκορωσίας διακήρυξε τήν αγιότητά του.
Η μνήμη του τιμάται τήν 18η/31η Μαϊου.

Καλύτερα να μας λείψει το οξυγόνο παρά ο πνευματικός...


«Τί χάνει ὁ ἄνθρωπος ὅταν δέν ἔχει πνευματικό ὁδηγό! Τόν ἐξουθενώνει ὁ σατανᾷς. Ένῷ ὅταν ᾀναθέσει τά προβλήματά του στόν Πνευματικό του, τά πάντα διορθώνονται, ὅσο δύσκολα καί ἄν φαίνονται. Καλύτερα νά μᾶς λείψει τό ὀξυγόνο παρά ὁ Πνευματικός...»
Δημητρίου Παναγοπούλου

Λατρεία και Ζωή(π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου)


Λατρεία και Ζωή

Ομιλητής: π. Θεμιστοκλής Χριστοδούλου

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΜΑΝΧΑΝ

Ιρλανδικό μοναστικό ποίημα του 10ου αιώνα.
Αποτέλεσμα εικόνας
Ποθῶ, ζῶντος Θεοῦ Υἱέ, ἀρχαῖε, αἰώνιε βασιλιά,
μικρὴ στὴν ἔρημο καλύβη, κατοικία κρυφὴ
Κρυστάλλινο νερὸ κοντά της, ἄθολη λίμνη
γιὰ τῶν κηλίδων νίψη στοῦ Πνεύματος τὴ χάρη
Πανώριο δάσος νὰ τὴν περιβάλλη,
πολύφωνων πουλιῶν φωλιά, τρυφή, ἀραξοβόλι
Ὄψη μεσημβρινή, θερμή, μικρὸ ρυάκι νὰ διαπερνᾶ τὴ γῆ της,
γῆ ἐκλεκτὴ καὶ εὔφορη, γιὰ τῶν φυτῶν τὸ μέστωμα
Καλόγνωμοι λίγοι ἀδελφοὶ -θὰ πῶ τὸν ἀριθμὸπρᾶοι καὶ ὑπάκουοι σὲ ἱκεσίες βασιλικὲς
τέσσερις τριάδες, τετράδες τρεῖς, γιὰ κάθε ἀνάγκη,
στὴν ἐκκλησία δυὸ ἑξάδες, βορρᾶ καὶ νότο.
Ἕξι δυάδες σιμά μου, σὲ ὕμνο ἀτέρμονο
στὸν βασιλιά, τοῦ ἥλιου φωτοδότη
Γλυκειὰ ἐκκλησιά, μὲ ὕφασμα λινό, τοῦ ἐπουράνιου οἶκος,
φλόγες λαμπρὲς πάνω ἀπ’ ὁλόλευκες Γραφὲς
καὶ σπίτι γιὰ τὴ βιοτικὴ φροντίδα, δίχως μελέτη τοῦ κακοῦ
Ροῦχο ἀναγκαῖο καὶ τροφὴ ἀπ’ τὸν πολύφημο ἄνακτα,
κι ἐγὼ νὰ ἡσυχάζω καὶ νὰ προσεύχωμαι
κάθε στιγμή, σὲ κάθε τόπο.


Μετάφραση: Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός
(από το βιβλίο “Οι Εραστές της Βασιλείας.
Συνάντηση Κελτικού και Βυζαντινού Μοναχισμού”

Μεταξύ Βυζαντίου και Βενετίας

Σε μια διαδρομή από την Κρήτη μέχρι την Βενετία, με ενδιάμεσους σταθμούς τα Ιόνια νησιά , αναδεικνύονται οι ιδιομορφίες της υβριδικής τεχνικής των Θεοδώρου Πουλάκη, Γεωργίου Κλὀντζα, Εμμανουήλ Τζἀνε, Ηλία Μὀσχου, κλπ., οι διαφορές μεταξύ "μανιἐρας greca" και "μανιἐρας latina", και τεκμηριώνεται η επίδραση της φλαμανδικής χαλκογραφίας στην Επτανησιακή ζωγραφική.

Τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά των Επτανήσων και η επιμονή στην ταυτότητά τους, προβάλλονται στο φόντο της Βυζαντινής κληρονομιάς, της Βενετσιάνικης επιρροής και των συγκρούσεων της "Πέραν των Άλπεων" θρησκευτικής Μεταρρύθμισης.

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Οι βίοι των Αγίων στην αγωγή των παιδιών

Μιὰ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴν ἐποχή μας ἀποτελεῖ ἡ κυκλοφορία πολλῶν βιβλίων μὲ Βίους Ἁγίων γιὰ παιδιά. Ἐπιμελημένες ἐκδόσεις, μὲ πλούσια εἰκονογράφηση, γραμμένες σὲ ἁπλὴ γλώσσα γιὰ νὰ γίνονται κα­τανοητὲς καὶ προσιτὲς στὴν παιδικὴ ἡλικία. Πολλοὶ γονεῖς τὰ ­προμηθεύονται γιὰ τὰ παιδιά τους, ἐκπαιδευτικοὶ καὶ κατηχητὲς γιὰ τοὺς μαθητές τους, καὶ γενικὰ ὅσοι ἀσχολοῦνται μὲ τὴν ἀγω­γὴ τῶν παιδιῶν τὰ χρησιμοποιοῦν καὶ προσελκύουν τὴν παιδικὴ ψυχή. Κυ­κλο­­φοροῦν σὲ ὅλα τὰ χριστιανικὰ βιβλιοπωλεῖα τῆς πατρίδας μας, ἀλλὰ καὶ μέσῳ τοῦ Διαδικτύου προβάλλονται καὶ γίνονται γνωστὰ ­παγκοσμίως. Τὸ πιὸ εὐχάριστο εἶναι ὅτι ἔχουν ­ἀξιόλογη κυκλοφορία καὶ ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν παιδιῶν. Χαίρονται, διδάσκονται, ὠφελοῦνται τὰ παιδιὰ καὶ πολ­λὲς φορὲς διηγοῦνται μόνα τους τὰ ὅ­­­­σα ἄκουσαν ἢ διάβασαν. 
  Καθὼς τὰ παιδιὰ μελετοῦν τὴ ζωὴ ἑ­­­νὸς Ἁγίου, διαπιστώνουν πὼς δὲν εἶναι παραμύθια οἱ Βίοι τῶν ­Ἁγίων, δὲν εἶ­ναι φανταστικὰ ­πρόσωπα οἱ Ἅ­­­γιοι, ὅπως πολλοὶ «ἥρωες» ποὺ προβάλλουν μερικὰ σύγχρονα μέσα ­ψυχαγωγίας τῶν παιδιῶν ­συνδέοντάς τους μὲ ­ἐξ­­ω­­­­­πραγ­ματικὲς ­καταστάσεις, μὲ βίαιη ζωή.Οἱ Ἅγιοι εἶ­­ναι πρόσωπα ­ὑπαρκτά, ποὺ ἔζησαν σὲ συγκεκριμένη ἐποχή, τόπο, ἱστορικὴ πε­ρίοδο. Τοὺς ­γνώρισαν ἄν­θρωποι καὶ μιλοῦν γι᾿ αὐτοὺς βεβαιώ­νοντας τὴν ἁγιότητά τους. Δίνεται ἔτσι ἡ δυνατότητα στὰ παιδιὰ νὰ ­γνωρίσουν ἀπὸ τὴν ­πρώτη τους ἡλικία τοὺς ­θη­σαυροὺς τῆς ­πίστεώς μας ποὺ εἶναι οἱ Βίοι τῶν ­Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Νὰ μάθουν γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ ­Ἁγίου, τὰ παιδικά του χρόνια, τὸ ἔργο καὶ τοὺς ἀγῶνες του. Ἀποκτοῦν ἔτσι γνωριμία καὶ μποροῦν ν’ ἀναπτύξουν σχέση ζωντανὴ μὲ τὸν Ἅγιο ποὺ φέρουν τὸ ­ὄνομά του ἢ μὲ τοὺς Ἁγίους ποὺ τοὺς ἐντυπωσίασε ἡ ζωή τους.

Βλέπουν στὴ ζωὴ τῶν ­Ἁγίων νὰ ­ἐπαναλαμβάνεται ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ πὼς τὰ ὅσα ­διδάσκει τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο μποροῦν νὰ γίνουν πράξη στὴν καθημερινή μας ζωὴ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. 
   Ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων μιλᾶ στὴν ψυχὴ τῶν παιδιῶν, καὶ τὸ παράδειγμά τους τὰ ἐ­­­­­μ­πνέει. Γίνονται οἱ Ἅγιοι πρότυπα γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸν ἀγώνα τῶν παιδιῶν. Μάλιστα στὴν παιδικὴ ἡλικία, καθὼς διαμορφώνεται ἡ ­προσωπικότητα τοῦ παιδιοῦ, τὸ παράδειγμα παίζει ­ση­μαν­τικὸ ρόλο. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ ­γονεῖς μποροῦν νὰ προβάλλουν στὰ ­παιδιά τους ­τέτοια ­πρότυπα δυνατά, φωτεινά. Νὰ ­κοσμοῦν μὲ τὶς εἰκόνες τῶν ­Ἁγίων τὰ δωμάτια τῶν παιδιῶν δίνοντάς τους πρότυπα ζωῆς, ἰδιαίτερα σήμερα στὴν ἐποχή μας ποὺ στερεῖται ὑγιῶν ­προ­τύπων. 

   Γράφει ­σχετικὰ ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς γιὰ τὰ ­πρότυπα τῶν Ἁγίων: «Μέσα στοὺς “βίους τῶν ­Ἁγίων” ­ἔχουμε θαυμαστὰ ­παραδείγματα πῶς ἕνας νέος γίνεται ἅγιος νέος, πῶς μία κόρη γίνεται ἁγία κόρη, πῶς ἕνα παιδὶ γίνεται ἅγιο παιδί… πῶς οἱ γονεῖς γίνον­ται ἅγιοι γονεῖς… κ.λπ.» ­(Ἄνθρωπος καὶ Θε­άνθρωπος, ἐκδ. «Ἀστήρ», 19936, σελ. 93).

   Καὶ ὅταν τὰ παιδιὰ θεωρήσουν καὶ βάλουν τοὺς Ἁγίους μας ὡς ­πρότυπα ζωῆς, θὰ καταλάβουν πὼς αὐτοὶ θὰ εἶναι καὶ οἱ συμπαραστάτες καὶ οἱ βοηθοί τους στὴ μετέπειτα ζωή τους. Καθὼς θὰ μεγαλώνουν καὶ θὰ ­ἔρχονται ἀντιμέτωποι μὲ τὶς δυσκολίες καὶ τὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητας, θὰ βλέπουν πόσο μεγάλη ἐνίσχυση θὰ τοὺς προσφέρει ἡ καταφυγὴ στοὺς Ἁγίους. Οἱ Ἅγιοι θὰ πρεσβεύουν στὸ Θεὸ γιὰ νὰ χαρίζει Ἐκεῖνος λύση τῶν προβλημάτων καὶ νὰ ἀπομακρύνει τοὺς πειρασμούς.

Ἰδιαίτερα στὸν πνευματικὸ ἀγώνα, στὴν προσπάθεια γιὰ τὴν κατάκτηση τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ­καταπολέμηση τῶν παθῶν. Θὰ σημειώσει καὶ πάλι ὁ ἅγιος Ἰουστίνος λέγοντας: «Οἱ “βίοι τῶν Ἁγίων” θὰ σὲ παρηγορήσουν, θὰ σὲ ἐν­θαρρύνουν, θὰ σὲ ἐνδυναμώσουν καὶ θὰ σὲ ἀναπτερώσουν, ὥστε τὰ μαρτύριά σου νὰ μεταβληθοῦν εἰς χαράν… θὰ σὲ ὁπλίσουν μὲ τὴν ­πανοπλίαν τοῦ Θε­οῦ… θὰ σοῦ δώσουν τὸ θάρρος καὶ τὴν ­δύναμιν τῆς ὁμολογίας… θὰ βρεῖς τὸ φάρμακο διὰ κάθε ἁμαρτίαν, διὰ κά­θε πάθος θεραπείαν… δὲν ­ὑπάρχει ­ἁμαρτία ποὺ νὰ μὴν ὑποδεικνύεται μέ­σα εἰς τοὺς “βίους τῶν ἁγίων” ὁ ­τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον νικᾶται, νεκρώνεται, ἐκριζώνεται» (ὅ.π., σελ. 93)

   Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμη ποὺ θὰ ἀπο­κομίσουν τὰ παιδιὰ μὲ τὴ μελέτη τῶν Βί­ων τῶν Ἁγίων. Θὰ ­συνειδητοποιήσουν σιγὰ σιγὰ τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ αὐτῆς τῆς ζωῆς, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν ἁγιότητα. «Ἅγιοι γίνεσθε» (Α΄ Πέτρ. α΄ 16). Τί πιὸ σπουδαῖο καὶ ἀσφαλὲς ἀπὸ τὸ νὰ καταλάβουν γιατί ἦλθαν σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, γιατί ζοῦν, ποιὸ τὸ ­νόημα αὐτῆς τῆς ζωῆς; Θὰ ἀποκτήσουν ὅραμα καὶ προοπτική, νόημα καὶ ἀξία στὴ ζωή τους. Θὰ χαίρονται τὴν κάθε στιγμὴ τοῦ ἀγώνα τους καὶ θὰ παλεύουν μιμούμενοι τοὺς Ἁγίους, ποὺ ἔφθασαν ἀγωνι­στὲς καὶ τροπαιοφόροι στὸ τέλος τῆς ζωῆς τους στὴ γῆ.

   Γι’ αὐτὸ γονεῖς, ἐκπαιδευτικοί, κατη­χη­­­­­τές, συγγενεῖς καὶ φίλοι τῶν ­παιδιῶν καὶ ὅλοι ὅσοι ἀγαποῦμε τὰ παιδιά, τὸ μέλλον τῆς πατρίδος μας, τῆς Ἐκκλη­σί­­ας μας, ἂς τοὺς προσφέρουμε τὸν πνευ­ματικὸ πλοῦτο τῶν Ἁγίων μας. Ἂς διαβάζουμε τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων μας, ἂς τοὺς προσφέρουμε δῶρο στὰ παι­­διά μας καὶ ἂς τοὺς παρακαλοῦμε νὰ πρεσβεύουν γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ γιὰ ὅ­­­λους μας, γιὰ νὰ μιμούμαστε τὸ ἅγιο πα­­ράδειγμά τους.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος Επίσκοπος Βρσακ και τα φριχτά βασανιστήριά του

Αποτέλεσμα εικόνας για Свети свештеномученик Теодор вршачки

Ο Άγιος ιερομάρτυς Θεόδωρος (Νεστόροβιτς) έζησε τον 16ο αιώνα και ήταν Σέρβος επίσκοπος και πνευματικός ηγέτης του λαού του, που αγωνιζόταν κατά των Τούρκων(1593-1606).

Σχετική εικόνα

Ηγήθηκε των Σέρβων κατά την εξέγερσή τους ενάντια στους Τούρκους.Οι Σέρβοι πέτυχαν κάποιες νίκες αλλά τελικά ηττήθηκαν Για να διασώσει το ποίμνιό του από την σφαγή, το οδήγησε προς την Ουγγαρία. 


Οι Τούρκοι υποσχέθηκαν να σταματήσουν να σκοτώνουν αθώους Σέρβους εαν γύριζε.επέστρεψε και πάλι στο Βρσακ το 1595, όπου συνελήφθη, βασανίσθηκε ανηλεώς και τον έγδαραν ζωντανό. 

Αποτέλεσμα εικόνας για Свети свештеномученик Теодор вршачки
Σε αυτήν την τοιχογραφία εικονίζεται ο Άγιος ιερομάρτυς Θεόδωρος εικόνιζεται μ'έναν σύγχρονο μάρτυρα που και αυτός βασανίστηκε φριχτά 400 χρόνια αργότερα στα χέρια των Καθολικών Ουστάσι.Πρόκειται για τον Άγιο νεομάρτυρα Βουκασίνο(ΕΔΩ) του οποίου η μνήμη επίσης τιμάται στις 16/29 Μαίου.Στο μέσο η τρίχρονη Μιλίτσα Ράκιτς που σκοτώθηκε από τους βομαβαρδισμούς του ΝΑΤΟ το 1999.

Έτσι ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος, με το μαρτύριό του, εισήλθε στην χαρά του Κυρίου του και τη Βασιλεία του Θεού.

Η μνήμη του τιμάται στις 16/29 Μαίου

Η τελευταία Λειτουργία...

No automatic alt text available.
Ὕστερα τραβήξανε στὴν Ἁγια-Σοφιά. Κόσμος, παλαβωμένος ἀπ᾿ τὸ φόβο, τὴν εἶχε γιομίσει κ᾿ οἱ καμάρες ἀντιλαλούσανε ἀπὸ τὸ θρῆνο. Οἱ γυναῖκες κλαίγανε σιγανά, τὰ παιδιὰ ξεφωνίζανε κι᾿ ὅλοι τρέμανε σὰν τὰ καλάμια. Ποιὰ καρδιὰ δὲ θὰ ράγιζε! «Εἰ καὶ ἀπὸ ξύλον ἄνθρωπος ἢ ἐκ πέτρας ἦν, οὐκ ἐδύνατο μὴ θρηνῆσαι.»

 Οἱ διάκοι λέγανε μπροστὰ στὴν Ἅγια Πόρτα τὰ Εἰρηνικά, μὰ ἡ ὀχλοβοὴ δὲν ἄφηνε ν᾿ ἀκουστῇ ἡ φωνή τους. Σὰν ἀρχίσανε οἱ ψαλτάδες, τὸ Κοινωνικὸ «Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος, ἀλληλούϊα», ὁ βασιλιὰς τράβηξε κατὰ τὸ τέμπλο, ντυμένος μὲ τὰ τριμμένα ροῦχα του, δακρυσμένος, μαραζωμένος, μὲ γένεια καὶ μαλλιὰ ἀχτένιστα σὰν βαρυποινίτης, κ᾿ ἔπεσε στὰ γόνατα μπροστὰ στὰ εἰκονίσματα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγιᾶς μ᾿ ἀναστεναγμούς, μουρμουρίζοντας: «Ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου μὲ ζάλαι ὥς περ μέλισσαι κηρίον, Παρθένε, καὶ τὴν ἐμὴν κατασχοῦσαι καρδίαν κατατιτρώσκουσι βέλει τῶν θλίψεων.»

 Καὶ σὰν ἐβγῆκε ὁ Πατριάρχης μὲ τὸ ποτήρι, πῆγε καὶ μετάλαβε κ᾿ ὕστερα γύρισε κατὰ τὸ λαὸ κ᾿ εἶπε: «Χριστιανοί, συγχωρῆστε τὶς ἁμαρτίες μου, κι᾿ ὁ Θεὸς ἂς συγχωρέσῃ τὶς δικές σας!» Κι᾿ ὁ κόσμος μὲ μιὰ φωνὴ φώναξε: «Συγχωρεμένος!» 

Μέσα στ᾿ Ἅγιο Βῆμα ὁ Πατριάρχης, σκυμμένος ἀπάνω στὰ τίμια δῶρα, μνημόνευε: «Μνήσθητι, Κύριε, τῆς πόλεως, ἐν ᾗ παροικοῦμεν, καὶ πάσης πόλεως καὶ χώρας, καὶ τῶν πίστει οἰκούντων ἐν αὐταῖς. Μνήσθητι, Κύριε, πλεόντων, ὁδοιπορούντων, νοσούντων, καμνόντων, αἰχμαλώτων. Μνήσθητι, Κύριε, τῶν μεμνημένων τῶν πενήτων, καὶ ἐπὶ πάντας ἡμᾶς τὰ ἐλέη σου ἑξαπόστειλον.»

Σὰν τελείωσε ἡ λειτουργία, ἤτανε νύχτα. Ὁ βασιλιὰς πῆγε στὸ παλάτι καὶ κάθησε λίγη ὥρα γιὰ νὰ συγχωρεθῇ μὲ τοὺς δικούς του καὶ μὲ τοὺς ὑπηρέτες του. «Ἐν τῇδε τῇ ὥρᾳ τίς διηγήσεται τοὺς τότε κλαυθμοὺς καὶ θρήνους, τοὺς ἐν τῷ παλατίῳ;» Καὶ σὰν τοὺς ἀποχαιρέτισε, καβαλλίκεψε τ᾿ ἀλογό του μαζὶ μὲ τὴ συνοδεία του καὶ ἐπιθεώρησε τὸ κάστρο γιὰ νὰ δῇ ἂν εἶνε στὸν τόπο του ὁ καθένας....

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ


Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεία : Μαρία Δημητριάδη 
"Για την Ελένη" 1985

Αποτέλεσμα εικόνας για αγγελος αγια σοφια πολη
Κάθε πρωί μέσ’ στην Αγιά Σοφιά
όταν κοιμούνται όλοι
βγαίνει ένας άγγελος να δει
βγαίνει να δει 
τη χαλασμένη Πόλη.

Ψάχνει για φως μέσ’ στα σκοτεινά
κι όπως γυρίζει μοναχός
είν’ ένας άγγελος αϊτός
που μας κοιτάζει απ’ τα βουνά.

Ένας καπνός το βράδυ θ’ απλωθεί
τον κόσμο να σκεπάσει
κι όσα έχουν τώρα ξεχαστεί
σε μια γραφή
θα σκύψει να διαβάσει.

Νύχτα βαθιά πάνω απ’ τα νερά
φυσάει ο αγέρας δυνατός
είν’ ένας άγγελος αϊτός
που μέσ’ στον κόσμο προχωρά.

Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης(Φώτης Κόντογλου)

Σχετική εικόνα
Σὰν σήμερα πάρθηκε ἡ Πόλη ἀπ᾿ τὸν σουλτὰν Μεμέτη στὸ 1453, μέρα Τρίτη, βγαίνοντας ὁ ἥλιος.

Μιὰ τέτοια ἱστορία δὲ μπορεῖ νὰ τὴ γράψῃ ἄξια κανένας· δὲν πιστεύω νὰ βρίσκεται τέτοιος μεγάλος μάστορης. Κανένας, ἂς ἤτανε κι ὁ ἴδιος ὁ Ὅμηρος, ποὺ τραγούδησε μὲ λόγια σὰν κοτρώνια τὸν φημισμένον ἐκεῖνο πόλεμο τῆς Τρωάδας.

Κείνη τὴ μέρα, ποὺ δὲν πρέπει νὰ λογαριαστῇ μηδὲ στὶς μέρες τῶν χρονῶν, μηδὲ στὶς μέρες τῶν μηνῶν, παρὰ νὰ τὴ σκεπάσῃ σκοτάδι, ὅπως λέγει ὁ Ἰὼβ γιὰ τὴ μέρα ποὺ γεννήθηκε, ὁ φόβος ποὔπιασε τοὺς ἀνθρώπους ἤτανε τέτοιος, ποὺ τρεῖς καὶ τέσσερες γενιὲς δὲ φτάξανε γιὰ νὰ συνεφέρουνε. Ἀκόμα καὶ σήμερα, σὰ διαβάζει κανένας ὅσα γράψανε οἱ ἱστορικοὶ ἐκεινοῦ τοῦ καιροῦ, εἶνε στιγμὲς ποὺ τρέμει στ᾿ ἀλήθεια, σὰ νὰ βρίσκεται ὁ ἴδιος μέσα στὴν Πόλη, κι᾿ ὥρα μὲ τὴν ὥρα περιμένει νὰ δῇ τοὺς Τούρκους νὰ σφάξουνε τὸν κόσμο μπροστὰ στὰ μάτια του.

Ἀναλόγως τὰ μεγαλεῖα, ποὺ εἶδε αὐτὴ ἡ φημισμένη Κωνσταντινούπολη, ἀναλόγως τὰ χίλια χρόνια πὤξησε, ἀναλόγως στάθηκε καὶ τὸ ψυχομαχητό της. Ὅλος ὁ κόσμος ταράχτηκε· στὰ πειὸ ξέμακρα μέρη τῆς χριστιανωσύνης ἀκούστηκε ὁ βρόντος πὤκανε τὸ κορμί της σὰν ἔπεσε ἄψυχο ἀνάμεσα ἀνατολὴ καὶ δύση. Δὲ μιλῶ σὰ ρωμιός· μιλῶ σὰν ἄνθρωπος γιὰ μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ σκληρὲς συμφορὲς ποὺ πέρασε ἡ ἀνθρωπότητα. Θεριὸ πρέπει νἆνε κανένας γιὰ νὰ μὴ δακρύσῃ τὸ μάτι του.

Καὶ ποιὸς δὲν τὴν ἔκλαψε! Ἕλληνες, Βενετσάνοι, Γενοβέζοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ροῦσσοι, Πολωνοί, Ἀρμεναῖοι, ἀκόμα κ᾿ οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι, ὅλοι τὴν κλάψανε, γιατὶ στὰ καλὰ χρόνια της ὅλοι τὴν καμαρώνανε. Ὁ ἄνθρωπος εἶνε γιομάτος παραξενιές. Χαίρεται καὶ καυχιέται γιὰ τὰ σπουδαῖα πράγματα, ποὺ μπόρεσε νὰ φτιάσῃ, μὲ τόσους κόπους, μὲ τὸ αἷμα τῆς καρδιᾶς του, μὰ πάλι ὁ ἴδιος, σὰν νὰ τὸν σπρώχνῃ ὁ διάολος μὲ τὰ δικά του τὰ χέρια πάει καὶ τὰ χαλᾶ, ρίχνει χάμω τὸ εἴδωλο ποὺ λάτρεψε, τὸ τσακίζει καὶ τὸ ποδοπατᾶ. Σάμπως καὶ σήμερα, ποὺ λέγει πὼς τάχα μέρεψε, δὲ δουλεύει σὰ μερμήγκι νὰ φτιάξῃ ὄμορφα πράγματα, τέχνες, χτίρια, βιβλία, γιὰ νὰ τὸν

Μαρμάρινη ταφική πλάκα με έμβλημα της εποχής των Παλαιολόγων

Μαρμάρινη ταφική πλάκα 
με έμβλημα της εποχής των Παλαιολόγων 

Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης

Ο τελευταίος Παλαιολόγος(Γεώργιος Βιζυηνός)

Image may contain: one or more people
- Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιὰ τὸν Βασιλέα ἢ μήπως καὶ σοῦ φάνηκε, σὰν ὄνειρο νὰ ποῦμε,σὰν παραμύθι τάχα;
- Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα,Πὰ νὰ γενῶ ἑκατὸ χρονῶν, κι ἀκόμα τὸ θυμοῦμαι σὰν νἄταν χθὲς μονάχα.
- Ἀπέθανε, γιαγιά;
- Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμᾶται.
- Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἠμπορεῖ γιαγιάκα νὰ ξυπνήση;
- Ὤ, βέβαια! Καιροὺς καιρούς,σηκώνει τὸ κεφάλι,καὶ βλεπ᾿ ἂν ἦρθεν ἡ στιγμή,
πὄχει ὁ Θεὸς ὁρίσει.
- Πότε, γιαγιά μου, πότε;
- Ὅταν τρανέψῃς, γιόκα μου,νὰ ἀρματωθῇς, καὶ κάμῃς,τὸν ὅρκο στὴν Ἐλευθεριά,
σὺ κι ὅλη ἡ νεολαία,θὰ σώσετε τὴν χώρα.
Κι ὁ Βασιλιὰς θὰ σηκωθεῖ τὸν Τοῦρκο νὰ χτυπήσῃ.
Καὶ χτύπα-χτύπα, θὰ τὸν πά πίσω στὴν Κόκκινη Μηλιά,καὶ πίσω ἀπὸ τὸν ἥλιο,
ποὺ πιὰ νὰ μὴ γυρίσῃ!

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Όσιος Ματθαίος του Γιαράνσκ ο θαυματουργός (+16/29 Μαίου 1927)

Αποτέλεσμα εικόνας για ПРЕПОДОБНЫЙ МАТФЕЙ ЯРАНСКИЙ, ЧУДОТВОРЕЦ
Ο Όσιος Ματθαίος του Ζαράνσκ, κατά κόσμον Μητροφάνης Κούζμικ Σβέκωφ, γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1855, στην πόλη Βιάτκα. Ο πατέρας του ήταν υποδηματοποιός και ο Όσιος στη νεαρή ηλικία του, ασχολήθηκε με το εμπόριο.
Αποτέλεσμα εικόνας για ПРЕПОДОБНЫЙ МАТФЕЙ ЯРАНСКИЙ, ЧУДОТВОРЕЦ
Το 1891 ο Μητροφάνης κείρεται μοναχός στη μονή του Αγίου Αλεξάνδρου και λαμβάνει το όνομα Ματθαίος. Εδώ ασκείται στην υπακοή και διδάσκεται την αδιάλειπτη προσευχή.Το 1897 χειροτονείται ιερομόναχος.
Αποτέλεσμα εικόνας για ПРЕПОДОБНЫЙ МАТФЕЙ ЯРАНСКИЙ, ЧУДОТВОРЕЦ
Από το 1899 ζούσε στο νεοσύστατο μοναστήρι του Αγίου προφήτου Συμεών και της Αγίας προφήτιδος Άννας στο Γιαράνσκ.Το 1921 οι κομμουνιστές έκλεισαν το μοναστήρι.
Αποτέλεσμα εικόνας για ПРЕПОДОБНЫЙ МАТФЕЙ ЯРАНСКИЙ, ЧУДОТВОРЕЦ
 Ο Άγιος Θεός του δωρίζει το χάρισμα της θαυματουργίας και το πρόσωπο του Οσίου γίνεται πνευματικό καταφύγιο και παρηγοριά για τον λαό του Θεού.
Έτσι, αφού έζησε θεοφιλώς, ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 16/29 Μαίου 1927 
IMG_8531.jpg
Τον Νοέμβριο του 1997 έγινε η αγιοκατάταξή του
Αποτέλεσμα εικόνας για ПРЕПОДОБНЫЙ МАТФЕЙ ЯРАНСКИЙ, ЧУДОТВОРЕЦ
Στις 21 Αυγούστου 2015,στο κοιμητήριο του Ναού της Αναλήψεως του Γιαράνσκ βρέθηκαν τα άγια λείψανά του Αγίου Ματθαίου του Γιαράνσκ του θαυματουργού.

'' Πίστη'' 'του Γεωργίου Δροσίνη



Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχυα σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι,
κι από τ' άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,
προσμένεις καρπερό βλαστάρι!

Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα
κι από τα αστραποκαμένα ξύλα,
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πηγαίνοντας
το δρόμο του βουνού, προσμένεις
να φτάσεις ως το ανάερο ψήλωμα
κάποιας κορφής μαρμαρωμένης.

Πίστη έχεις, όταν, αλυσόδετος,
μέσα από τα βάθη της αβύσσου,
προσμένεις ως τα ουράνια ελεύτερο
να φτερουγίσει το κορμί σου.

Δεν έχεις Πίστη, όταν τ' απόβραδο
προσμένεις να προβάλλουν τ' άστρα,
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξη η αυγή ροδογελάστρα!

Πίστη έχεις, όταν- όσο αλόγιστο
και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει-
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,
ρωτάς την κρίση και τη γνώση!
Δεν έχεις Πίστη, όταν την πίστη σου
στο λογικό έχεις θεμελιώσει!

Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο
το ανάφτεις στο βωμό της τάμα,
κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,
προσμένεις να γενεί το θάμα.

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Η δύναμη του Ψαλτηρίου, αληθινό περιστατικό…

Αποτέλεσμα εικόνας για ΨΑΛΤΗΡΙΟ
Ο Κυρ-Παντελής ταξίδευε με το τρένο προς Θεσσαλονίκη και διάβαζε το Ψαλτήριο. 
Ένα παράξενο γεγονός όμως σημάδεψε το ταξίδι του. Καθώς διάβαζε, μία κοπέλα που καθόταν τρία-τέσσερα καθίσματα πιο μπροστά άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει. Στην αρχή δεν έδωσε σημασία και πίστεψε πώς κάποια παρεξήγηση έγινε με το διπλανό της. Όταν όμως ο κυρ-Παντελής είδε πώς ο ελεγκτής-εισπράκτορας ερχόταν προς το μέρος του απόρησε.

– Αγαπητέ κύριε, μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο γιατί ενοχλείτε;
– Μα το διαβάζω από μέσα μου! απάντησε εκείνος φανερά απορημένος.
Πώς είναι δυνατόν να ενοχλείται η κοπέλα; Έκπληκτοι και απορημένοι μαζί με τον κυρ-Παντελή ήταν και οι άλλοι επιβάτες. Ένας μάλιστα έξ αυτών φώναξε:
«Αν ενοχλείται η κοπέλα, να αλλάξει βαγόνι»

Πράγματι, η άγνωστη κοπέλα μεταφέρθηκε στα πίσω βαγόνια μήν αντέχοντας το Ψαλτήριο και λέει ο κυρ-Παντελής στους συνεπιβάτες του.
– Μέχρι προχθές και εγώ μαζί με εσάς αγνοούσα τη δύναμη των Ψαλμών του προφήτη Δαυϊδ. Τώρα, και ιδιαίτερα μετά το περιστατικό τούτο, ένα σας λέγω: Το Ψαλτήρι λειτουργεί ως κόπανος που διώχνει τα κακούδια (δαιμόνια) από πάνω μας και από το περιβάλλον μας. Έτσι έλεγε ένας άγιος που έζησε στη γειτονιά μας (ο τρελο-Γιάννης).

Απο το βιβλίο: ''Ο τρελο-Γιάννης'' (τόμος Β’)
http://e-sterea.gr/

Η προσευχή όμως θα ενωθεί με την ψυχή και θα την ακολουθήσει και πέρα από τον τάφο


«Ὅλες μας οἱ φροντίδες γιά τά βιοτικά, στό τέλος θά μείνουν ἐδῶ. Ἡ προσευχή ὅμως, θά ἑνωθεῖ μέ τήν ψυχή καί θά τήν ἀκολουθήσει καί πέρα ἀπό τόν τάφο».

Ἱερομόναχος Δοσίθεος
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Παταπίου: Ἁγιασμένες μορφές τῶν Καυσοκαλυβίων, σελ. 268.

«Καλώδιο υψηλής τάσης»

Αποτέλεσμα εικόνας για bird on the wire
Τέτοιος οφείλει να είναι ο χριστιανός. Ένα «καλώδιο υψηλής τάσεως», πάνω στο οποίο μπορεί να καθίσει ένα πουλάκι χωρίς να πάθει την παραμικρή ζημία, αλλά μέσα από το οποίο περνά ενέργεια ικανή να κάνει ολόκληρο τον κόσμο να εκραγεί. Ιδού με ποιόν τρόπο εγγίζουμε την αιώνια Βασιλεία του Χριστού.

Γέρων Σωφρόνιος του Έσσεξ

Τόσο διαφέρει η διδασκαλία, από την εφαρμογή...

Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ
Αποτέλεσμα εικόνας για pietre lemne clopotnita
Το να διδάσκεις τους άλλους είναι τόσο εύκολο, όσο το να ρίχνεις πέτρες από ένα καμπαναριό! Το να εφαρμόζεις όμως όσα διδάσκεις, αυτό είναι σαν να ανεβάζεις τις πέτρες εκεί πάνω... Τόσο διαφέρει η διδασκαλία, από την εφαρμογή...

Κυριακή Αγ.Πατέρων-Αγώνας για το Φως!

Σκέψεις στην Κυριακή των 318 Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου (325)
Σχετική εικόνα
 Είδαμε τον Χριστό να νικά τον θάνατο. Ψηλαφήσαμε την πλευρά του Αναστημένου, διαπιστώσαμε την πρώτη εκείνη Κυριακή της ιστορίας ότι όντως στ’ αλήθεια αναστήθηκεν ο Κύριος. Γίναμε αυτόπτες μάρτυρες της φανέρωσής Του: θεράπευσε την παραλυσία μας, μας πότισε με το νερό που δεν τελειώνει και δίνει ζωή, έκανε καλά τα τυφλά μας μάτια. Ο Κύριος μας θεράπευσε. Κι αφού θεραπευτήκαμε, ομολογούμε Αυτόν ως αρχηγό της ζωής μας. Θα ήμασταν αχάριστοι αν δεν το πράτταμε. Ο Κύριος μας χάρισε την Αλήθεια και για την Αλήθεια αυτή, η Εκκλησία Του αγωνίζεται κι αγωνιά.

Στη Θεία Λειτουργία και προτού πούμε όλοι μαζί το “Πιστεύω”, ο Ιερέας ή ο Διάκονος μας προτρέπουν ν’ αγαπηθούμε μεταξύ μας ώστε να ομολογήσουμε την Αλήθεια, το Σύμβολο δηλαδή της Πίστεως, μονοιασμένοι, με μια φωνή, μια οικογένεια: η Μία, Αγία και Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Αν έχουμε έχθρα μεταξύ μας, τότε πώς θα ομολογήσουμε την Αλήθεια;

Ο Χριστός φανερώνεται εκεί που πλεονάζει η Αγάπη, ο Κύριος αποκαλύπτεται σ’ εκείνους που παλεύουν με τον εγωισμό τους. Οι άνθρωποι πάντα θέλουμε να πρωταγωνιστούμε στις καταστάσεις, να έχουμε τον πρώτο λόγο, η φωνή μας να υπερβαίνει τη φωνή των άλλων. Αν θέλουμε λοιπόν να έχουμε ομοφωνία, ξέρουμε ότι ο αγώνας αυτός ξεκινά πρώτα-πρώτα από τα μέσα του καθένα, ώστε να πατάξει το θέλημά του που τονε κάνει να θέλει να υπερέχει από τους άλλους.

Αυτή την Κυριακή, η Εκκλησία τιμά την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, εκεί που συνάχθηκαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, στη Νίκαια της Μ. Ασίας, το 325, ώστε να αγωνιστούν για την Αλήθεια, μπροστά στην αίρεση και στη διαίρεση. Οι Πατέρες αποφάσισαν ομόφωνα, με μια ψυχή και μια καρδιά, με γνώμονα τον Αναστημένο Χριστό και την Αλήθεια του Ευαγγελίου. Κανένας επίσκοπος της Αγίας εκείνης Συνόδου από μόνος του δεν έπραξε κατά τον εγωισμό του. Το Φως της Αλήθειας οδήγησε τους Πατέρες στην κοινή απόφαση του αναθεματισμού της αίρεσης. Γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζονται και άγιοι…

Ενώ σήμερα οι κοινωνίες μας πασχίζουν για τις πλειοψηφίες, ο Χριστός διδάσκει την ομοφωνία. Η ίδια η ζωή της Εκκλησίας αποκαλύπτει στην πράξη την Αλήθεια του Ευαγγελίου. Αν οι Πατέρες του τότε, μα και οι Πατέρες του σήμερα, αγωνίζονται για την Ενότητα της Εκκλησίας, το ίδιο καλούμαστε να πράξουμε κι εμείς. Από την Κυριακή του Πάσχα, μέχρι και τούτη την Κυριακή -μετά από την εορτή της Ανάληψης- εορτάζουμε την αποκάλυψη του Χριστού στον άνθρωπο: απ’ τον Απόστολο Θωμά και τις Μυροφόρες, στον Παράλυτο, τη Σαμαρείτιδα και τον Τυφλό. Η Αλήθεια που αποκαλύφθηκε σ’ αυτούς, αποκαλύπτεται και σ'εμάς μες την Εκκλησία.

Αν δε ζούμε αληθινά μέσα σ’ αυτή την γιορτή Αγάπης του Θεού, τότε πώς θα Τον δεχτούμε ως αρχηγό της ζωής μας;
“Ἀγαπήσωμεν – λοιπόν- ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν”.

Προσευχή του Αγίου Παισίου για όλο τον κόσμο

Image may contain: text

Η σύγκλιση της Α'Οικουμενικής Συνόδου και οι αποφάσεις της

Σχετική εικόνα
1.- Σύγκλιση της Συνόδου

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας στις 14 Ιουνίου 325 μ.Χ. (14-19 Ιουνίου 325 δια τον Όρον της Πίστεως). «Εν υπατεία Παυλίνου και Ιουλιανού των λαμπροτάτων, έτους από Αλεξάνδρου χλς΄, εν μηνί Δεσίω ιθ΄ τη προ ιγ΄ καλανδών Ιουλίων εν Νικαία τη Μητροπόλει Βιθυνίας» (Τούτο ανεγνώσθη υπό του Νικομηδείας Ευνομίου. Μήλια Σπ. Πρακτικά Οικουμενικών Συνόδων, Β’ πράξη της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου) έληξε δε «Εν μηνί Λώω, προ ζ΄ καλανδών Γορπιαίω», δηλ. η Σύνοδος έλαβε πέρας στις 25 Αυγούστου 325 (προ επτά Καλανδών Σεπτεμβρίου), διήρκεσε δηλ. 10 εβδομάδες. Οι προκαταρκτικές συνεδριάσεις είχαν αρχίσει στις 20 Μαΐου 325. Ώστε, η Σύνοδος είχε 25 ημέρες ανεπίσημων συνεδριάσεων και 70 ημέρες επίσημων, σύνολον 90 ημέρες.

Τη Σύνοδο συνεκάλεσε ο βασιλεύς Κωνσταντίνος (ο Μέγας) με επίσημο Συγκλητήριο Θέσπισμα (Τούτο βρίσκεται σε αρχαίο Συριακό χειρόγραφο του 4ου αιώνα, που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο).
Αποτέλεσμα εικόνας για Неделя 7-я по Пасхе, святых отцев I Вселенского Собора
Ποιος προήδρευσε της Συνόδου; 
Ο Κωνσταντίνος, ο οποίος «τον λόγον εδίδου τοις της Συνόδου Προέδροις», οι οποίοι ήσαν οι ιεραρχικώς Προϊστάμενοι των μεγάλων εκκλησιαστικών περιφερειών, Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, κτλ. (Ευσέβιου: «εν βίω Κωνσταντίνου»).

Πόσοι Πατέρες παρέστησαν στην Σύνοδο;
Τριακόσιοι δέκα οκτώ (βεβαιώνεται σ’ όλες τις επόμενες Οικ. Συνόδους), οι οποίοι και υπέγραψαν. Υπήρχαν και έτεροι πέντε οι οποίοι δεν υπέγραψαν (Νικομηδείας Ευσέβιος, Νικαίας Θέογνις, Χαλκηδόνος Μάρης, Μαρμαρικής Θεωνάς, Πτολεμαϊδος Σεκούνδος). Γενικό σύνολο 323 (μαρτυρία Σωκράτους) σε ένα σύνολο 2305 επισκόπων (Πάλμερ, Εκκλ. ιστορία).

Ποίοι από τους 318 Πατέρες διέπρεψαν για την προσωπικότητά τους και την σοφία τους; 
Αλεξανδρείας Αλέξανδρος με τον Αρχιδιάκονό του Αθανάσιο, Αντιοχείας Ευστάθιος, Ιεροσολύμων Μακάριος, Πρεσβύτερος Αλέξανδρος, τόπον επέχοντα του Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη, με τον νοτάριό του Παύλο, Κορδούης Όσιος, Νισίβης Ιάκωβος, Σαρδικής Πρωτογένης, Καισαρείας Λεόντιος, Τυάνων Ευψύχιος, Νεοκαισαρείας Παύλος, Αγκύρας Μάρκελλος, Τριμυθούντος Σπυρίδων, Μύρων Νικόλαος, Επιφανείας Αμφίων, Αιγυποδιάδος Παφνούτιος, Ηρακλεουπόλεως Ποτάμων, Γαγγρών Υπάτιος, Αρμενίας Αριστάγης, Μαξιμιανουπόλεως Μάξιμος. Κορυφαίος των Αρειανών υπήρξεν ο Νικομηδείας Ευσέβιος.

Ο Μ. Κωνσταντίνος συγκάλεσε την Α΄ Οικ. Σύνοδο στη Νίκαια το 325 και προήδρευσε αυτής όντας ειδωλολάτρης και ο οποίος «τον λόγον εδίδου τοις της Συνόδου Προέδροις», οι οποίοι ήσαν οι ιεραρχικώς Προϊστάμενοι των μεγάλων εκκλησιαστικών περιφερειών, Ρώμης, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, κτλ. (Ευσέβιου: «εν βίω Κωνσταντίνου»). Πράγματι σημειώνεται, ότι είναι η πρώτη και μοναδική φορά, όπου προΐσταται Οικουμενικής Συνόδου της Εκκλησίας, πρόσωπο που είναι ειδωλολάτρης και μάλιστα κατέχει επίσημα τον τίτλο του Αρχιερέα των ειδώλων (PontifexMaximus).
Αποτέλεσμα εικόνας για Неделя 7-я по Пасхе, святых отцев I Вселенского Собора
Η Σύνοδος αυτή καταδίκασε τον αρειανισμό και αναθεμάτισε τον Άρειο και πέντε ακόμη επισκόπους αρειανούς, μεταξύ των οποίων και τον Νικομηδείας Ευσέβιο. Συγκεκριμένα αναφέρονται τα εξής (Μητροπολίτη Καλλίνικου Δελικάνη, Η πρώτη εν Νικαία Οικουμενική Σύνοδος, σελ. 180-181): «Τον Όρον της εν Νικαία Συνόδου «ταύτη τη πίστη» λέγει ο Σωκράτης, «οκτώ και δέκα και τριακόσιοι έγνωσάν τε και έστερξαν, πέντε δε μόνοι ου προσεδέξαντο, της λέξεως του Ομοουσίου σκώψαντες». Ήσαν δε ούτοι ο Νικομηδείας Ευσέβιος, ο Νικαίας Θέογνις, ο Χαλκηδόνος Μάρις, ο Πτολεμαϊδος Σεκούνδος, ο Μαρμαρικής Θεωνάς. Αλλ’ οι τρεις πρώτοι, ιδόντες το απροχώρητον, «έδεισαν γαρ των Επισκόπων το πλήθος, τοις εκτεθείσι συνέθεντο» γράφει ο Θεοδώρητος. Ο δε Καισαρείας της Παλαιστίνης Ευσέβιος «μικρόν επιστήσας και διασκεψάμενος ει δει προσδέξασθαι τον όρον της πίστεως, ούτως άμα τοις πολλοίς πάσι, συνήνεσέ τε και προσυπέγραψε». «Οι δε Αρειομανείς, δείσαντες μη τοσούτων εν ταυτώ συγκεκροτημένων Επισκόπων εξοστρακισθοίεν, απαγορεύουσι μεν και αναθεματίζουσι το απηγορευμένον δόγμα συμφώνοις γράμμασιν υπογράψαντες αυτοχειρί» (Θεοδωρήτου: Εκκλ. Ιστ. Α΄).

Τον Όρον της πίστεως επηκολούθησεν η υπό της Συνόδου επίσημος καθαίρεσις και αναθεματισμός του Αρείου και των ομοφρόνων αυτού, απαγορευθείσης άμα τω Αρείω της εις Αλεξάνδρειαν επανόδου: «Διόπερ η Σύνοδος Άρειον και τους ομοδόξους αυτού αναθεμάτισεν άπαντας, προσθέντες μήτε της Αλεξανδρείας επιβαίνειν αυτόν» (Σωκρ. Εκκλ. Ιστ. Δ΄). «Ιστέον μέντοι -προσθέτει-, ως τη Αρείου καθαιρέσει ούτε έθεντο, ούτε υπέγραψαν Νικομηδείας Ευσέβιος και Νικαίας Θέογνις, καίπερ τη γραφή της πίστεως συναινέσαντες». «Βασιλέως δε πρόσταγμα και αυτόν (Άρειον) και τους περί Ευσέβιον εις εξορίαν απέστειλε» (Θεοδώρητος). «Εις το Ιλλυρικόν μεν τον Άρειον μετά των Πτολεμαϊδος και Μαρμαρικής, εις Γαλλίαν δε τον Νικομηδείας και τον Νικαίας».

Η Σύνοδος αυτή κλήθηκε να ασχοληθεί με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και συγκεκριμένα αν είναι Υιός του Θεού και Θεός ή Υιός του Θεού και το τελειότερο των κτισμάτων. Αναφέρεται, ότι τελικά ο αυτοκράτορας κλήθηκε να αποφασίσει μεταξύ των εκπροσώπων της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, οι οποίοι παρουσίασαν την πρώτη άποψη με τη φράση «ομοούσιος τω Πατρί» και των εκπροσώπων της Αντιοχειανής Εκκλησίας, οι οποίοι παρουσίασαν τη δεύτερη άποψη με τη φράση: «πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Η φράση αυτή, απαράδεκτη για την Αλεξανδρινή Εκκλησία, που είχε πρωτεργάτη τον Αρχιδιάκονο Μ. Αθανάσιο, έκανε το Χριστό να φαίνεται κάτι λιγότερο από τον ίδιο το Θεό Πατέρα.

Κυριακή Αγ.Πατέρων-«Νυν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκάς μοι παρά σου εστίν»

πρωτοπρεσβ.Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Αποτέλεσμα εικόνας για Неделя 7-я по Пасхе, святых отцев I Вселенского Собора
  Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι ο Χριστός δεν ήταν απλώς μία ξεχωριστή μορφή που σημάδεψε την Ιστορία της ανθρωπότητας. Ότι δεν ήταν μόνο ένας δάσκαλος, ένας κοινωνικός επαναστάτης, ένας αδικημένος από τον κόσμο. Όταν έρχεται η στιγμή που καλούνται να Τον δούνε ως τον Θεό που έγινε άνθρωπος και επέστρεψε στον ουρανό με την ανθρώπινη φύση, αναληφθείς, τότε προτιμούν να προσπεράσουν αυτό το δεδομένο. Διότι αν το αποδεχτούν, τότε καλούνται ναι αποφασίσουν και ποια σημασία έχει η παρουσία του Χριστού για την ζωή τους.

Γιατί αν ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, δύσκολα μπορούμε να Τον αγνοήσουμε. Μας έχει αφήσει παρακαταθήκες. Το Ευαγγέλιο. Την προτροπή να Τον ακολουθήσουμε ως μαθητές Του. Να εφαρμόσουμε την διδασκαλία Του. Να Τον εμπιστευθούμε ως Σωτήρα μας. Να μην αποκαρδιωθούμε μπροστά στον θάνατο. Αυτός ο δρόμος όμως προϋποθέτει το πέρασμά μας και την ένταξή μας στην ζωή της Εκκλησίας. Γιατί εκεί βρίσκεται ο Χριστός. Στην Εκκλησία. Είναι το Σώμα Του. Και όσοι θέλουμε να ανήκουμε στην Εκκλησία είμαστε τα μέλη του Σώματος του Χριστού. Τον κοινωνούμε με το Σώμα Του και το Αίμα Του. Και συνειδητοποιούμε ότι Αυτός είναι η Ζωή, η οποία έρχεται εκ του Ουρανού και μας ανεβάζει στον Ουρανό.

 «Νυν έγνωκαν ότι πάντα όσα δέδωκάς μοι παρά σου εστίν» (Ιωάν. 17,7). «Αυτοί τώρα ξέρουν πως όλα όσα μου έδωσες προέρχονται από σένα», λέει ο Χριστός στην τελευταία προσευχή Του στον Θεό Πατέρα λίγο πριν την σύλληψή Του στον κήπο της Γεθσημανή.

Εγκαίνια του Ναού των Ρώσων Νεομαρτύρων και Ομολογητών!

Μεγάλη Εγκαίνια της Νέας Εκκλησίας.  Φωτογραφία: Ανατόλι Goryainov / Pravoslavie.ru
Τα Εγκαίνια του Ναού των Ρώσων Νεομαρτύρων και Ομολογητών  στην Μονή Σρετένσκι της Μόσχας τελέστηκαν την ημέρα της Αναλήψεως 25 Μαίου 2017.
Μεγάλη Εγκαίνια της Νέας Εκκλησίας.  Φωτογραφία: Ανατόλι Goryainov / Pravoslavie.ru
Δείτε φωτογραφίες από το γεγονός

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Δίπλα σε έναν άγιο καταργείται το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού.

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

Λέει κάπου ένας ψαλμός, ''Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού'', ότι με το πρόσωπο των αγίων γίνονται θαυμαστά τα θαύματα του Θεού, το μυστήριο του Θεού εμφανίζεται.
 Λέει επίσης κάπου αλλού ο Ησαΐας, ''Κύριος Ύψιστος εν αγίοις αναπαυόμενος’''και θα σας πω γιατί το λέει αυτό. Και λέει επίσης σε μία από τις επιστολές του Πέτρου, ''λάλησαν άγιοι του Θεού άνθρωποι δια πνεύματος αγίου''.

 Αυτά τα τρία τα αναφέρω για να πω τι σημαίνει άγιος για την εκκλησία.
 Είναι κάποιος στον οποίο αναπαύεται το πνεύμα του Θεού. Ευαρεστείται ο Θεός, το πρώτο πράγμα. Να το πω με απλή γλώσσα, δεν έχει παράπονο ο Θεός, τον εκφράζει τον Θεό με τη ζωή του. 
Το δεύτερο πράγμα είναι ότι είναι θαυμαστός ο Θεός, ότι κάνει θαύματα και ενεργεί δια των αγίων υπερφυσικά. Πράγματα που δεν ερμηνεύονται που δεν κατανοούνται. 
Και τρίτον, αυτό που κάνει ο Θεός μέσω των αγίων Του είναι ότι εκφράζει το Λόγο Του. Σε συγκεκριμένες λέξεις μπαίνει μέρος του μυστηρίου Του. Αυτό είναι ένας άγιος. Είναι ένας ο οποίος ενεργεί θαυμαστά, ο οποίος αναπαύει το Θεό και ο οποίος όταν ανοίγει το στόμα του βγάζει το μέλι του Λόγου του Θεού.

Γι αυτό και η εκκλησία θέλει την απόδειξη του Θεού μέσα από τους αγίους. Δίπλα σε έναν άγιο καταργείται το ερώτημα της ύπαρξης του Θεού.
Όταν είσαι [δίπλα] σε έναν τέτοιο άγιο λες, ''ζει Κύριος'', εκφράζεται μέσα από αυτόν. 
Δέν είναι άγιος μία ψυχούλα, ένας καλός άνθρωπος, ένας ηθικός .. ένας παράξενος που έχει μερικά χαρίσματα και κάποιες σπάνιες ικανότητες. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει τη χάρη του Θεού πάνω του. Και αν είναι έτσι, τότε ναι, άγιος πρέπει και μπορεί να γίνει ο καθένας μας, δηλαδή εκφραστής όχι συγκεκριμένων τρόπων και συμπεριφορών αλλά της χάριτος του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο.